Ławeczki im. Tadeusza Różewicza nie będzie - pomysł postawienia takiego mebla oprotestował sam poeta. Jeśli jednak miałaby stanąć, byle kto na niej by nie usiadł. Szczegóły w "to i owo" - najnowszym tomie Różewicza.

Na ławeczce mogą spocząć właściwie jedynie koszykarki, siatkarki i tenisistki. Nawet jednak one nie powinny kłaść poecie głowy, nóg ni pupy na kolanach. " osoby płci żeńskiej powyżej 100 kg proszone są o składanie ciała obok ławki" Gdyby Różewiczowska ławeczka miała stanąć w jednym z wrocławskich parków, przypominałaby raczej nowoczesną artystyczną instalację niż kolejną wersję kiczowatego mebla-pomnika, które jak Polska długa i szeroka stawia się na skwerach i ryneczkach, stwarzając iluzję bliskości, przysiadalności rozmaitych zasłużonych dla kultury postaci. Różewicz jest nieprzysiadalny, więc jego potencjalna ławeczka byłaby opatrzona kilkunastoma przynajmniej tabliczkami. Znaleźlibyśmy na nich wskazówki, mówiące: "ławka dla politologów, posłów, senatorów obok", "bez podpaski nie siadać!", "osoby płci żeńskiej powyżej 100 kg proszone są o składanie ciała obok ławki" lub bardziej wprost - "pijacy wymiotujący wo