5 września we Wrocławskim Teatrze Współczesnym odbędzie się prapremiera sztuki "Nagasaki" Érica Faye'a w reż. Pawła Kamzy.
mat. teatru
Bezdomność staje się bolesnym problemem społecznym w Japonii, Polsce, w Europie. Według agencji rządowych w Polsce jest 43 000 osób bez dachu nad głową. Według agencji pozarządowych około 300 000. Istnieją trzy rodzaje bezdomności: materialna, psychologiczna oraz duchowa.
Nagasaki to historia dwojga bezdomnych ludzi. Bezdomność jako brak dachu nad głową dotyka Lokatorkę. Zrodzona jest z poczucia wykorzenienia, niezagojonych blizn z przeszłości/dzieciństwa, poczucia niesprawiedliwości, nierozliczenia przeszłości. Shimura-san jest doświadczany bezdomnością w znaczeniu psychologicznym – brak mu woli, ma niechęć zmian graniczącą z lękiem, nerwicę natręctw. Sytuacja bohatera jest wynikiem niezgody, lęku przed zmieniającą się niestabilną rzeczywistością, rzeczywistością szumu. Obojga dotyka bezdomność duchowa, głębsza, bardziej bolesna, ukryta: bez-domność w sobie, bez-domność od siebie. Oboje uciekają od społeczeństwa. On zamyka się w domu twierdzy, ona żyje bez domu. To doświadczenie jest przekleństwem i nadzieją, bo w bezdomności można odkryć własne Ja, a miejscem spotkania bywa dom w warunkach bezdomności. Tak jak w koanie: Tysiąc gór pokrytych śniegiem, czemu samotny szczyt nie jest biały?
Éric Faye w swojej opowieści nawiązuje do japońskiej tradycji pisania o samotności. W przedstawieniu twórcy chcą wykorzystać tradycję Drogi Smutnego Piękna, przeczucia, że pozostał tylko powrót do gór i rzek przeszłości. Tą Drogą podąża Shimura-san. Lokatorka wybrała inną drogę, buntu przeciw społeczeństwu, które swoimi kodeksami, modami więzi jednostkę.
Realizatorzy:
PAWEŁ KAMZA – skończył filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Studiował filozofię w Collegium oo. Dominikanów, filia PAT, w Krakowie. Reżyseruje i pisze scenariusze teatralne dla teatrów ze Szczecina, Poznania, Zielonej Góry, Wrocławia, Legnicy, Krakowa i Łodzi. Był kierownikiem literackim Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Otrzymał nagroda Marszałka województwa Wielkopolskiego, medal brązowy Gloria Artis i nagrody na festiwalach: Talia w Tarnowie, R@port w Gdyni, Zderzenia w Kłodzku, Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
IZABELA KOLKA – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na kierunku malarstwo, Collegium da Vinci w Poznaniu na kierunkach: produkcja filmowa, grafika projektowa. Scenograf, kostiumograf – zrealizowała ponad 40 scenografii i projektów teatralnych w Polsce i zagranicą. Projektuje ekspozycje muzealne i wnętrza użytkowe. Propaguje szeroko pojętą plastykę jako edukatorka artystyczna, angażuje się w działalność społeczno-artystyczną m.in. z dziećmi i kobietami romskimi, czy z kobietami doświadczeniem onkologicznym.
ALEKSANDER BRZEZIŃSKI – kompozytor, producent muzyczny. Gra na fortepianie, instrumentach klawiszowych, syntezatorach, kontrolerach MIDI. Autor muzyki do spektakli teatralnych, teatru telewizji, baletu, filmu, piosenek, performance’ów plastycznych. Współpracował z wieloma teatrami m.in. Teatrem Łaźnia Nowa, Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrem Współczesnym w Szczecinie, z Teatrem Ateneum w Warszawie, Wrocławskim Teatrem Współczesnym, Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. Współpracuje z Filharmonią Krakowską i Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie.
JAN SŁAWKOWSKI – z Wrocławskim Teatrem Współczesnym związany od 1983 r. Od 2005 r. – główny elektryk, oświetleniowiec, od 2018 r. – kierownik pracowni akustyczno-elektrycznej. Jako reżyser światła współpracował m.in. z Anną Augustynowicz [Baal], Janem Klatą [Transfer!], Wojciechem Klemmem [Cement], Krystyną Meissner [...np. Majakowski], Rimasem Tuminasem [Romeo i Julia], Barbarą Wysocką [Kaspar], Pawłem Passinim [Bramy raju], Markiem Fiedorem [Paternoster, Silesia, Silentia, Garbus oraz Pogłosy]. Był realizatorem oświetlenia w spektaklu Oczyszczeni Sary Kane w reż. Krzysztofa Warlikowskiego.