Założeniem tegorocznej edycji będzie otwarcie przestrzeni publicznej do dyskusji na temat kanonów przedstawiania ciała i jego estetyki w tańcu współczesnym i w sztuce
performance.

Współcześni choreografowie unikają idealizacji ciała, chcą je pokazywać takim, jakim jest. Zajmują się społecznymi, filozoficznymi oraz kulturowymi znaczeniami cielesności i "bycia ciałem". Interesuje ich prezentacja cielesności realistycznej, dalekiej od ideału, a nawet naturalistyczna reakcja na zmęczenie, na słabość ciała. Nie boją się pokazywania na scenie brzydoty ciała czy jego ułomności. Autentyczna ekspresja ciała jest tak samo ważna jak technika. Ciało w tańcu postrzegane jest jako bezpośredni wyraz ludzkiej natury, osobny, autonomiczny byt. Ciało staje się podmiotem i przedmiotem przedstawienia - opowiada swoją własną historię. Repertuar IX edycji festiwalu jest bardzo różnorodny: brazylijski artysta Fernando Belfiore znajduje punkt wyjścia swojego pokazu w rytuale, Simon Tanguy zgłębia temat ciała jako nośnika informacji, przez które w każdym momencie przepływa tysiące wiadomości. Międzynarodowy kolektyw Pink Mama Theatre z B