Na dwie premiery zaprasza w październiku Teatr Polski we Wrocławiu: „Ósmy dzień tygodnia" wg Marka Hłaski i „Paw królowej, cz. 1" wg Doroty Masłowskiej.
fot. mat. teatru
Ósmy dzień tygodnia według Marka Hłaski
W roku 2024 w ramach współpracy Teatru Polskiego we Wrocławiu z trzema artystycznymi uczelniami wyższymi: Akademią Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie Filią we Wrocławiu, Akademią Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu oraz Akademią Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, powstaje realizacja oparta na opowiadaniu Ósmy dzień tygodnia Marka Hłaski – jednego z patronów roku 2024, pisarza niepokornego, zbuntowanego, określanego „młodym gniewnym demaskatorem PRL-owskiej rzeczywistości”. Problematyka inscenizowanego utworu skupia się wokół braku intymnej przestrzeni, z jaką borykają się młodzi ludzie po okresie wojny oraz na ich stłamszonych relacjach uczuciowych, pragnieniach cielesnych, poczuciu niezrozumienia, bezradności, tęsknocie do lepszego świata. Opowiadanie stanowi płodny grunt do współczesnej interpretacji scenicznej przeprowadzonej przez studentów, pod opieką doświadczonych pedagogów i we współpracy z aktorami Teatru Polskiego. W spektaklu problem toksyczności relacji rodzinnych, dziedziczenia zachowań, światopoglądów i traum, jak i walka o dominację i bycie widocznym w rodzinnej hierarchii, ukazane zostaną w perspektywie plemienności i trybalizacji. „Współczesne plemię” determinowane jest przez fizyczne potrzeby zapewnienia bezpieczeństwa i prokreacji, które zostały „oswojone” przez tradycję i religię oraz zasady funkcjonowania w społeczeństwie. Czasami jednak, wbrew racjonalności, instynkty ujawniają się, zaburzając ugruntowany społecznie i kulturowo porządek – momenty ich dominacji zostaną ukazane w spektaklu. Główną osią inscenizacji będzie artystyczne przepracowanie zagadnień seksualności, romantycznych relacji oraz problemu dziewictwa. Tytuł utworu jest symboliczny: oznacza oczekiwanie na wyrwanie się z opresyjności relacji rodzinnych, traum cielesnych, przygniatającej tandety i degrengolady codzienności – co się wydarza, kiedy ósmy dzień tygodnia jednak nadchodzi?
reżyseria: Erycze Herbut (AST Wrocław)
adaptacja i dramaturgia: Klaudia Gębska (AST Kraków)
scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Kacper Łyszczarz (ASP)
muzyka: Szymon Wantuła (AM)
media i wideo: Iga Elertowicz (ASP)
opieka ze strony AM: Marcin Rupociński
opieka ze strony ASP: Marianna Lisiecka-Syska i Zachariasz Jędrzejczyk
opieka ze strony AST: Hubert Sulima
obsada:
Aga – Sofia Grzybacz (AST)
Pietrek – Michał Skiba (AST)
Grzegorz – Michał Łukasik (AST)
Matka – Magdalena Różańska
Ojciec – Andrzej Olejnik
Zawadzki – Mateusz Guzowski (AST)
Facet/Roman – Ernest Nita
Marysia – Anastazja Kowalska (AST; rola na filmie)
premiera – 11 października 2024, Scena na Świebodzkim
fot. mat. teatru
Dorota Masłowska, Paw królowej, cz. 1
„Hej ludzie, pora się zbudzić, posłuchajcie tej historii o tym, jak był pożar w bucie” – tak zaczyna się jedna z najlepszych powieści Doroty Masłowskiej Paw królowej. W Teatrze Polskim we Wrocławiu zbliża się premiera adaptacji scenicznej jej pierwszego rozdziału. W dobie influencerów, pseudoidoli, życia pod presją kreowanych w social mediach tożsamości, pseudoidei i narastającego hejtu historia Patrycji Pitz – „brzydkiej dziewczyny, która miała ciało psa i twarz świni” – nabiera nowych znaczeń. Spektakl w reżyserii Igora Kowalika porusza problem tożsamości zepchniętych na peryferia: niemedialnych, tabuizowanych czy stygmatyzowanych. „Każdy z nas bywa Patrycją Pitz, która w ten sposób staje się nieuniknionym archetypem naszego społecznego doświadczenia” – mówi reżyser. To spektakl o grupie osób w hiperkapitalistycznym społeczeństwie pełnym napięć, sprzeczności i rywalizacji o własne, często nierealne wartości. Ich tragedią jest to, że sami wpadają w pułapkę myśli i zachowań przez nich negowanych, stając się częścią społeczności, która sama siebie zwalcza. „mi tylko o to chodzi, jak ludzie źli odebrali dziewczynie elementarne poczucie własnej wartości, jak szambo własnych niespełnionych frustracji i marzeń na inną osobę niewinną wylali” – tekstem Masłowskiej wyraża swą złość jeden z bohaterów sztuki. Miejscem akcji jest śmietnik, aktorzy zaś są jego bywalcami, którzy nie godzą się na otaczający ich świat, ale nie mają narzędzi, żeby się z niego wyrwać. Metaforycznie zaś – w śmietniku ofert, strategii marketingowych, zalewie informacji – stają się każdym z nas.
Dziewięcioro aktorów przebywa cały czas na scenie, przedstawiając historię początkującej dziennikarki Patrycji Pitz i popowego piosenkarza Stanisława Retro. Ubrani w dresy lat 90. stają się symbolem kiczu; dzięki ofertom z kolorowych gazetek, gadżetom i tabloidowym doniesieniom żywią nadzieję na lepszą przyszłość. Działają razem i opowiadają wspólną historię, są grupą niosącą treść i emocje. Z użyciem różnorodnych stylów narracji Pawia królowej (soczysty język sloganów, piosenek, reklam, slangu, cytatów, trawestacji) powstaje groteskowy, mądry, a w swej wymowie niepokojący spektakl. „To performans, zbiorowa wiwisekcja, ale przede wszystkim osobista wypowiedź” – podsumowuje reżyser.
Premiera w ramach Sceny Inicjatyw Aktorskich.
adaptacja, reżyseria i scenografia: Igor Kowalik
muzyka: Emil Smardzewski
światło i wizualizacje: Kazimierz Blacharski
choreografia: Marika Klarman-Gisman
obsada:
Katarzyna Janekowicz
Marika Klarman-Gisman
Agata Obłąkowska-Mazurkiewicz
Beata Śliwińska
Krzysztof Brzazgoń
Bartosz Buława
Maciej Gisman
Igor Kowalik
Maciej Mazurkiewicz (gościnnie)
premiera – 25 października 2024, Scena na Świebodzkim