Niewielu mieszkańców Wrocławia wie o tym, że posiadamy największy skarb polskiej literatury - rękopis "Pana Tadeusza". Na co dzień arcydzieło jest pilnie strzeżone w Zakładzie im. Ossolińskich i nie ma możliwości, aby do niego dotrzeć. Wysiłkiem kilku instytucji udało się nam uzyskać zgodę na wywiezienie arcydzieła za mury Ossolineum i danie mieszkańcom niepowtarzalnej okazji zobaczenia na własne oczy skarbu narodowego.

Trzeba przyznać, że w każdym rękopisie jest ukryta jakaś tajemnica. Jeśli popatrzymy na kartki papieru zapisane ręką samego Adama Mickiewicza, to trochę tak, jakbyśmy dostali szansę przeniesienia się w czasy wieszcza i towarzyszenia mu w procesie tworzenia. Każdy Polak wie, że "Pan Tadeusz" jest skarbem narodowym, ale często to utarty schemat w myśl gombrowiczowskiego "jak to nie zachwyca, skoro zachwyca". Ale może przyszedł czas, aby odmitologizować spojrzenie na epopeję jak na obiekt wyłącznie muzealny i pokazać, że jest tu zaklęta magiczna cząstka przeszłości, życie mieszkańców dworku szlacheckiego, który jeszcze dwa wieki temu był symbolem polskiej kultury, a samo przesłanie Mickiewiczowskiego dzieła jest niezwykle aktualne. Zawsze marzyłem, by choć na chwilę przenieść się w świat idyllicznego Soplicowa: przepiękne dworki szlacheckie, sarmackie stroje, wspólne biesiady, damy w sukniach z epoki napoleońskiej. Przez dwa dni - 10 i