Stary Teatr rozpoczął nowy sezon in­scenizacją sztuki Georg Buchnera "Woyzeck". Buchner nie należy do au­torów często grywanych nie tylko nad Wisłą, ale także i nad Renem, w kra­ju, który posiada szczególne obowiąz­ki wobec tej dramaturgii z jednego choćby powodu, że wyrosła na glebie rodzimej. Nie dziwię się zresztą, że sa­mi Niemcy, którzy często deklamują o wielkości tego pisarza, niechętnie go poddają próbie sceny. Przed dwu la­ty miałem okazję - okazja taka zdarza się raz na pół wieku, rzadko częściej - obejrzeć "Woyzecka" w Lip­sku, w Kammerspiele (reżyserował Horst Smiszek). Spektakl nie budził entuzjazmu. Niemiecka krytyka wska­zywała na cechy, niedokończenia, brulionowość tekstu Buchnera... Konrad {#os#6236}Swinarski{/#} - było to zapew­ne świadome zamierzenie - czyni z "Woyzecka" coś w rodzaju spektaklu kostiumowego. Spektaklu, który gra kolorem, ruchem, rytmem, jakby oder­wanymi od semantyki, myśli. Fascynu­je go wido