Mit. Prawda nieprawdy. Zwalisty chłopak w okularach z dłońmi jak bochny chleba wiejskiego, nadwrażliwy nie­pokorny dziewiętnastolatek wsiadł do pociągu byle jakiego, by zmienić gruntownie swoje życie. Pociąg skończył bieg we Wrocławiu. Fakty. Rafał Wojaczek przyjechał do Wrocławia w roku 1964. Krążył, przecierał, prze­bijał się ze swoimi obsesjami, odmiennością i niezwykłą sugestywnością własnych wizji i kreacji do tylko sobie znanego celu. Były to czasy niepo­wtarzalnego dotąd rozkwitu wrocławskiej kultury. Po dro­dze drukował swoje wiersze we wszystkich najpoważniejszych periodykach. Na własne oczy zobaczył dwa wydane to­miki wierszy: "Sezon" (Wyda­wnictwo Literackie 1969) i "In­na bajka" (Ossolineum 1970). Po jego śmierci ukazały się dwa następne: "Nie skończona krucjata" (Wydawnictwo Literackie 1972) i "Którego nie było" (Ossolineum 1972). W pięć lat od majowego dnia 1971 roku, w którym odebrał sobie życie, Ossolin