Już dawno zauważono, że jedyny styl, jaki stworzyły lata powojenne, jest stylem młodzieżowym. I rzeczywiście: stereotyp młodego (gniewnego) człowieka jest chyba jedynym, wynurzył się z kłębowiska przemieszanych przez wstrząs wojenny postaw, obyczajów, gestów. Dawne osobowe wzorce społeczne zatraciły swą ostrość, poddane nader dowolnemu krzyżowaniu utraciły cechy swoiste, przestały być diagnostyczne. Zjawisko to obserwujemy zwłaszcza w krajach objętych rewolucją socjalną. Masowa migracja ludności ze wsi do wielkich ośrodków przemysłowych zachwiała tradycyjnym stereotypem wiejskim, a nie zdążyła jeszcze wytworzyć nowego, miejskiego. Zniesienie przywileju wykształcenia rozbiło dawne inteligenckie getto, odebrało mu charakter ekskluzywny i dzisiaj znacznie trudnej określić niż niegdyś jak wygląda "typowy" inteligent. Postęp techniczny, niwelujący coraz bardziej różnice między pracą fizyczną i umysłową, nie sprzyja też utwierdzaniu si�