Pseud.: Witkacy. Ur. 24 II 1885 w Warszawie, zm. śmiercią samobójczą 18 IX 1939 w Jeziorach pod Dąbrowicą na Polesiu. Dramatopisarz, malarz, prozaik, teoretyk sztuki. Teoretyk i krytyk teatru. Syn Stanisława, malarza i krytyka sztuki, i Marii z Pietrzkiewiczów. Uczył się prywatnie pod kierunkiem ojca w Zakopanem, a po zdaniu matury we Lwowie (1903) studiował z przerwami w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1905-1909). W tym czasie wyjeżdżał kilkakrotnie do Włoch, Niemiec, Francji oraz Londynu; w 1914 wraz z Bronisławem Malinowskim wziął udział w wyprawie naukowej do Australii. W latach I wojny przebywał w Rosji, ukończył szko­łę oficerską pawłowskiego pułku gwardii w Petersburgu i był krótko na froncie. Po powrocie do kraju w 1918 osiadł w Zakopanem, później mieszkał również okresowo w Warszawie. W przeciągu paru lat między 1918 a 1926 napisał blisko 40 sztuk (razem z "Szewcami" z 1934), z czego część zaginęła lub zachowała się tylko