"Otello" w reż. Agnieszki Olsten w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Jagoda Hernik Spalińska w Teatrze.

W "Otellu" Shakespeare'a w Teatrze Narodowym Agnieszka Olsten powtarza zabieg, którego dokonała już w "Norze" na tej samej scenie. W sztuce Ibsena likwidując kontekst rodzinny Nory (dzieci), sprawiła, że uczucia, którym poddają się postaci, widać w czystej formie. Ich problemów nie generuje sytuacja, ale oni sami. Podobnie w "Otellu". Reżyserka rezygnuje z wydarzeń z pierwszego aktu, rozgrywającego się w Wenecji, w którym Jagon zdradza powód swej nienawiści do Otella. Chodzi o awans na zastępcę Otella, który przypadł Cassiowi, a nie Jagonowi (który pozostał w ten sposób na podrzędnym stanowisku adiutanta). Ta sytuacja doprowadza Otella do obsesyjnej zazdrości o żonę, której romans z Cassiem Jagon mu wmawia. W wyniku uknutej intrygi Otello dusi żonę podczas misji na Cyprze. Mamy więc historię o dwóch zazdrośnikach. Jagon chorobliwie zazdrości Cassiowi, a Otello staje się chorobliwie zazdrosny o Cassia. W przedstawieniu Olsten zazdrość istnieje