- W programach wyborczych polityków albo nie ma żadnych pomysłów na zarządzanie kulturą i sztuką, albo gdzieś na samym końcu programu zapisanych jest "małym drukiem" kilka ogólników, które można gdzieś tam odbębnić. Sztuka staje się ważna dla polityków, kiedy wybucha jakiś skandal. Wtedy przyjeżdża mąż opatrzności i gasi pożar i w swoim mniemaniu nabija licznik poparcia. Oczywiście są nieliczne wyjątki w świecie polityki, ale raczej nie są to jedynki z list, lecz pozycje nr 20 na tych listach - mówi reżyser Wiktor Rubin w rozmowie z Sandrą Zakrzewską z Gazety Wyborczej - Bydgoszcz.

Sandra Zakrzewska: Spotykamy się na kilka dni przed najważniejszymi wyborami w Polsce od 30 lat. Boisz się ich jako artysta? Wiktor Rubin: Z jednej strony tak, bo sytuacja w Polsce jest dla mnie jako artysty dość trudna, głównie z powodów znikania miejsc, w których pracowałem, cenzury ekonomicznej i ogólnie panującego strachu w instytucjach kultury. Mam wrażenie, że obecna sytuacja polityczna jest niekomfortowa nie tylko dla twórców teatralnych. Z drugiej strony można powiedzieć, że wyjście ze strefy komfortu jest konieczne, żeby się rozwijać. Sytuacja polityczna w Polsce pokazuje, jakie mamy społeczeństwo, jakie mamy braki w dotarciu do różnych grup społecznych; jest barometrem dla naszej pracy. Wskazuje kierunek działań, jakie powinniśmy wykonać: żeby przełamać wzajemną niechęć, żeby zaprosić do rozmowy pominięte grupy społeczne i próbować włączyć tematy, które są dla nas niewygodne. Obrazuje przed wszystkim nieumiejętność dialog