KIEDY SIĘ MYŚLI o życiu, o twórczości Witolda Gombrowicza, kiedy się ma na uwadze los jego dzieła, nie sposób nie ulec w pewnym momencie wzburzeniu. Doprawdy, jaki to mechanizm sprawia, jaka prawidłowość, że twórcy mierni wydawani są w wielkich ilościach. Dziełami ich zajmują się instytucje propagujące wartości kulturowe w takim sto pniu, jakby były najwyższym dobrem narodu, oni sami dostępują wielu zaszczytów, wyróżnień, odznaczeń a jednocześnie twórcy wybitni schodzą ciągle na dalszy plan. Jedynym zapewne jesteśmy narodem, który nie potrafi nawiązać partnerskiego dialogu z własny mi klasykami. Paradoks ten jest tym wymowniejszy, jeśli weźmiemy pod uwagę, że polscy pisarze robią karierę światową, zanim sami jesteśmy w stanie uznać rangę ich dzieł. Przykład Mi łosza, Witkiewicza, Gombrowicza nie pozostawia żadnych wątpliwości co do zdolności naszego wartościowania. Nie łudźmy się, nie może to się obejść bez żadnych kons