TEATR im. STANISŁAWA WIT­KIEWICZA w ZAKOPANEM sięg­nął odważnie po "Wielki teatr świata" Pedra Calderona de la Barca w przekładzie Leszka Białego z bar dzo istotnymi uzupełnieniami zaczer­pniętymi z księdza Józefa Baki. Ta informacja musi być uzupełniona wia­domością zawartą w podtytule dzie­lą wielkiego pisarza hiszpańskiego. Otóż Wielki teatr świata jest auto sacramental alegorico czyli teatrem misteryjnym, podejmującym przed wiekami wątki eucharystyczne, zbu­dowanym w oparciu o doświadcze­nia misteryjne, poruszający w ten sposób również problemy kondycji człowieczej. Przedstawienie zako­piańskie zarówno w samym wybo­rze tytułu, jak i realizacji scenicznej jest dowodem w ogóle przemęczenia współczesnej sceny polskiej tzw. ma­łym realizmem. Pytanie tylko czy da się zagrać sztuki alegoryczne, o wi­docznym programie filozoficznym - tak, egzystencjalnymi bez war­sztatu - realistycznego. "Wielki teatr świata" w inscenizacji i reżyseri