W sztuce 0'Neilla "Przyjdzie na pewno" wystawio­nej w Teatrze Dramatycznym ma­my zaprzeczenie Arkadii, życie tak samo nie do zniesienia, uka­zane z całą brutalnością, okru­cieństwem i beznadzieją, i śmierć jako ostoja spokoju, śmierć, która jedna przyjdzie na pewno. Dzieje się to w nędznej knajpie nowo­jorskiej w zapitym na umór to­warzystwie rozbitków zepchnię­tych na samo dno wegetacji, po­łamańców psychicznych obciążo­nych zbrodniami i winami, wykolejeńców, alfonsów i dziwek. Tyl­ko świadomie zafałszowane uro­jenia i nierealne marzenia o przy­szłości pozwalają im znieść prze­klęty los. Próba uratowania przez odebranie tych marzeń i skom­promitowanie ich przez konfron­tację z prawdą rzeczywistości kończy się kieską i wszystko wraca do stanu poprzedniego. Bardzo ponura sztuka. Typowa dla 0'Neilla, który w całej swej twórczości patrzył na życie jako na nieustanną udrękę. "Przyjdzie na pewno", napisał w latach czter­dzi