Jest to chyba pierwsza spotkanie polskiego widza z współczesną dramaturgią kubańską. Sztuka jej wybitnego przedsta­wiciela 36-letnlego Jose Triany pt. "Wieczór zbrodniarzy", wystawiona przez warszawski Teatr Dramatycz­ny, otrzymała w 1965 r. pierwszą nagrodę w dziedzinie dramatu na konkursie krajów Ameryki Łacińskiej "Casa de las Americas" w Hawanie. Utwór ma interesującą budowę, od­biegającą od tradycyjnego teatru. W odbiorze dosłownym przypomina swą problematyką wiele granych już u nas sztuk o konflikcie między rodzi­cami i dziećmi, dorosłą młodzieżą i starszym społeczeństwem. Można by ją też określić jako sztukę o współ­czesnej, przeciętnej rodzinie, wege­tujące) w szarzyźnie codzienności, nabrzmiałej urazami, wzajemnymi pretensjami, które przeradzają się w groźne obsesje. Podłoże konfliktu ma wszelkie pozory ogranego schematu: rodzice nie tyle wychowują co rzą­dzą tradycyjnymi metodami wycho­wawczymi trojgiem swych dzi