Angielska królowa Elżbieta I była wielbicielką talentu Williama Szekspi­ra. Niestety, mistrz ze Stradfordu nie uwiecznił w żadnym dramacie swej monarchini, choć było to jej przed­śmiertnym życzeniem. Tak przynaj­mniej twierdzi Esther Vilar, niemiecko-argentyńska pisarka, autorka sztuki "Królowa i Szekspir". Napisany w 1994 r. dramat miał swoją polską prapremie­rę w minioną sobotę na scenie Teatru Nowego w Łodzi. Akcja "Królowej i Szekspira" rozgry­wa się na zamku w Richmond, w sy­pialni Elżbiety I w nocy z 23 na 24 mar­ca 1603 r., kiedy to stara i chora mo­narchini postanawia popełnić samo­bójstwo. Na swój ostatni "publiczny występ" królowa zaprasza jedną z dam dworu, swego następcę, arcy­biskupa i Williama Szekspira. Sztuka jest przede wszystkim dra­matem o przemijaniu, samotności, śmierci i życiu wiecznym, ale nie brak w niej elementów humorystycznych i wątków autotematycznych. Adaptacji świetnie napisanego tekstu podjęła się Gra�