Pierwsza młodzieńcza sztuka An­toniego Czechowa, napisana w początku lat 80-tych ubiegłego stulecia, odnaleziona została i opu­blikowana w roku 1923. Wystawiono ją po raz pierwszy w 1928, a szersze zainteresowanie wzbudziła w reali­zatorach teatralnych dopiero w po­łowie lat 50-tych. Już w tej pier­wszej sztuce odnajdujemy ostre i przenikliwie krytyczne spojrzenie na rzeczywistość dotyczącą tego sa­mego kręgu spraw i postaci, które pojawiają się w sztukach dojrza­łych pisarza. W wypadku realizacji scenicznej "Płatonowa" narzuca się problem, czy należy go odczytywać poprzez realizacje innych sztuk, bar­dziej doskonałych, czy też szukać od­miennego klucza interpretacyjnego. Istnieje bowiem konieczność kon­densacji rozłożystej fabuły, skoncen­trowania jej w kilku wybranych kręgach tematycznych, słowem ko­nieczność adaptacji pierwotnego tek­stu sztuki. Ten obowiązek jest dla realizatora jednocześnie przywile