"Razem przez życie idzie co dzień człowiek i cień, człowiek i cień pośród słonecznych promieni lśnień człowiek i cień, człowiek i cień przez każdą miłość wśród serca drżeń przez każdą przyjaźń, ulicą, sień przez letnią rosą, przez mroźną szreń człowiek i cień, człowiek i cień".

Czy ta piosenka ma szanse stać się przebojem? Chyba tak. Ale cała "Muzyczna bajka dla dorosłych" Młynarskiego i Małeckiego "Cień", raczej nie stanie się klasyczną pozycją polskiego musicalu. Ciągle jeszcze nie ma komedii muzycznej, która stałaby się musicalem naszych lat, której melodie podśpiewywalibyśmy przez cały rok, a kiedyś potem z rozrzewnieniem słuchalibyśmy ich jako symbolu czasu, który przeminął. Wciąż wydaje się, że wreszcie powstanie naprawdę taki musical i ciągle powtarzają się narzekania, że go nie ma. Ale chyba właśnie Młynarski i Małecki najbliżsi są urzeczywistnienia powszechnych marzeń. Im wreszcie uda się napisać utwór, z którego melodie będzie nuciła nazajutrz po premierze cała Warszawa, a potem cała Polska i który nie zestarzeje się, za wiele lat. Nie jest takim musicalem "Cień", ale jest muzyczną bajką czy melodramatem na poziomie o jakim przeważnie możemy tylko marzyć. Libretto chwilami się dłuży, muzyka