Zbieżność w czasie wizyty Teatru Powszechnego z Łodzi z "Matką Courage" Brechta w inscenizacji Jerzego Hoffmana (w ramach Panoramy XXX-lecia) z telewizyjną inscenizacją tejże sztuki, dokonaną przez Lidię Zamkow można by nazwać wiatrem w oczy łodzianom, jako że owe widowisko telewizyjne, omówione zresztą na naszych łamach, miało atuty nie do pobicia. Cóż więc waszemu sprawozdawcy teatralnemu pozostaje? Chyba podkreślić to, co w idei przewodniej, względnie efekcie filozoficznym, różni przedstawienie łódzkie, a przede wszystkim interpretację głównej roli, od koncepcji Lidii Zamkow, a także innych słynnych realizacji. Helena Weigel, wcielająca na prapremierze światowej, a później przez lata grająca postać markietanki z wojny trzydziestoletniej, miała przedstawić tragizm niepoprawnej. To widz miał wyciągać wnioski nie bohaterka, która pozostawała nie przedmiotem biernym historii, lecz zawziętym podmiotem, jeśli kto chce, nawet pomiotem. Po