"Krum" TR Warszawa i Starego Teatru z Krakowa w Moskwie. Pisze Roman Dołżanskij w Kommiersancie.

Pośród nowego pokolenia reżyserów Centralnej Europy czterdziestoczteroletni Polak Krzysztof Warlikowski wyróżnia się niezwykle bogatą biografią twórczą. Z jednej strony zdążył być emigrantem, a z drugiej - stać się jednym z tych, którzy w połowie lat dziewięćdziesiątych zmusili nas do mówienia o nowej generacji teatralnej w krajach byłego bloku socjalistycznego. Z reguły w kulturze tych krajów emigrantami byli jedni, a już drudzy konsumowali owoce wolności. Pan Warlikowski zdążył być "uciekinierem": w 1983 roku, po ukończeniu Uniwersytetu Jagiellońskiego, jako młody filolog wyjechał do Paryża. Edukacja w Sorbonie nie przeszkodziła mu w fascynacji teatrem, przy czym była to sprawa zdecydowanie poważna: Krzysztofowi Warlikowskiemu udało się zwrócić na siebie uwagę wielkich mistrzów teatru europejskiego: Georgio Stehlera, Ingmara Bergmana i Petera Brooka. Ten ostatni nawet zaproponował polskiemu amatorowi asystenturę u siebie. Tak więc, k