Twórczość Franka Wedekinda - pisarza niemieckiego - na dziesiątki lat legła w zapomnieniu. Nie tylko jego na­zwisko nie pojawiało się na afiszach teatralnych, ale rów­nież nieosiągalne są jego utwory w sporadycznie czynio­nych tłumaczeniach na język polski. Po "Puszce Pandory" zrealizowanej przez war­szawski teatr "Studio", sięgnął obecnie po utwór Wedekinda gorzowski Teatr im. Juliusza Osterwy. Posłużył się nowym tłumaczeniem Izabelli E. Kosedy. "Przebudzenie wiosny" nie należy do utworów łatwo poddających się realizacji sceni­cznej. Sztuka zbudowana jest z fragmentarycznych, dialogo­wych mini-scenek, które au­tor rozplanował w różnych miejscach akcji. Jednolitość problemowa utworu, powsta­łego w odruchu fin-de-siecle owego buntu artysty przeciw­ko pruderyjności i ciasnocie myśli dziewiętnastowiecznego mieszczańskiego społeczeń­stwa, rodzi dziś niebezpie­czeństwo realizacji scenicznej martwej i dla widza papiero­wej obojętnej wi