„Wczoraj byłaś zła na zielono” Elizy Kąckiej w reż. Anny Augustynowicz w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Rafał Turowski na swoim blogu.

fot. Karolina Jóźwiak / mat. teatru

Spektakl jest zagrany.

Konstatacja to może niezbyt lotna, bo jakiż ma być, ale w przypadku tego przedstawienia ma głęboki sens, bo mamy tu grę w obu znaczeniach. Owszem - aktorzy używają słów, ale tak, jakby one były dźwiękami zapisanymi w koronkowo skomponowanej partyturze. Oglądamy zatem i – słuchamy – symfonii, właściwie – sinfonietty, gdyż reżyserka do wykonania tego dzieła zatrudniła orkiestrę zgoła kameralną, pięcioosobową.

Ta forma wydała mi się niesłychanie wymagająca. Krótkie choćby zawahanie, luftpauza dłuższa o sekundę od zaplanowanej, niewielki nawet fałsz, jakieś przypadkowe zająknięcie, unieważniłyby tę całą tak misternie zbudowaną opowieść. Oczywiście nic takiego się nie dzieje, bo Anna Augustynowicz wie, jak TO się robi, nie jest to jej pierwszy tak „muzycznie” skonstruowany spektakl, najgłośniejszym był chyba Odlot wg Fajfera, który to tekst był powszechnie uznawany za niesceniczny, jak się okazało – bezpodstawnie.

Mamy zatem na Małej Scenie Dramatycznego czworo aktorów oraz skrzypaczkę, i – opowieść o matce wychowującej autystyczne dziecko. I mamy jakby pięć monodramów, solówek, które są grane jednocześnie, niekiedy tworząc wrażenie kakofonii, a czasem wspaniale, dojmująco wręcz - współbrzmiąc, uzupełniając się.

Oczywiście – wsłuchujemy się w tę kakofonię uważnie, bo a nuż jest w niej coś bardzo istotnego? Tak, jak matka/rodzic wsłuchuje się w swoje dziecko, próbując zrozumieć najpierw gaworzenie, potem tworzone przezeń niejasne metafory i hiperbole, choćby o tej tytułowej złości na zielono. Jaka to złość? Trzeba zgadnąć…

Matkę gra Anna Moskal, Rudą – Marianna Linde, Mirosław Guzowski i Karol Wróblewski grają mężczyzn, różnych, głupich i empatycznych, kogo i co gra na skrzypcach Maria Wieczorek, to już proszę zobaczyć i posłuchać osobiście.