Tom zawiera formy dramaturgiczne autora "Zaczarowanej dorożki", pisane dla estrady, radia, teatru i filmu, w większości utwory mało znane, bo zebrane z publikacji rozproszonych po rozmaitych czasopismach, przed - i powojennych.

Są także teksty prezentowane po raz pierwszy, wydobyte z archiwów różnych instytucji lub zbiorów członków rodziny Gałczyńskiego. Natrafiamy m.in. na krótkie farsy i humoreski, jak będący zarysem przyszłej Zielonej Gęsi utwór "Więc przepijmy babci domek mały", wydobyty z łamów "Wróbli na dachu" z 1931 roku; na "Noc staruszka Orygenesa"("Kurier Poranny", 1935); na "Gwiazdkowy autokar" ("Film", 1949). Są "Sielanki biurokratyczne" ("Szpilki", 1950), jest "Zabawa w punktualną babkę" ("Płomyczek", 1950), a także "Babcia i wnuczek" ("Przekrój", 1954). Jest znany monolog "Kociubińska Hermenegilda", wykonywany w 1947 roku w krakowskim Teatrze Siedem Kotów przez Irenę Kwiatkowską, jak i nieznany zupełnie "Rower" z 1946 roku, napisany dla tej samej sceny, ale nie grany tam. Są rzeczy dłuższe i bardziej ambitne: libretto do opery "Orfeusz w piekle" Offenbacha, powstałe w 1951 roku na zamówienie łódzkiego Teatru Muzycznego, ale zrealizowane już po śmierci Ga