Butoh - nazywane też tańcem brzydoty lub śmierci - należy oglądać na żywo. Tylko wtedy widz czuje niesamowitą energię płynącą od wykonawcy. W kinie Audytorium w Centrum Sztuki Współczesnej podczas wieczoru autorskiego poświęconego twórczości Ohno poznamy więc tylko namiastkę jego sztuki. Przygotowano zapisy fragmentów spektakli, które wzbogacą wykłady kuratora tańca w CSW Janusza Marka i teatrologa Julii Hoczyk.

W 1989 r., a więc w czasie, gdy Polacy skupieni byli przede wszystkim na polityce, w dalekiej Japonii Kazuo Ohno ogłosił z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca swoje przesłanie dla świata. Do tej pory jest to jedno z najpiękniejszych i najbardziej osobistych orędzi zamawianych co roku przez ITI UNESCO u najważniejszych tancerzy i choreografów. Wybitny artysta butoh, jeden z prekursorów tego stylu, napisał: "Na brzegu śmierci odwiedzamy radosne momenty życia. Na dłoni przed szeroko otwartymi oczami, z poczuciem wewnętrznego spokoju, widać śmierć, życie, radość i smutek. Czy to codzienne zapoznawanie się z duszą, czy raczej początek podróży ku śmierci? (...) Chciałbym tańczyć taniec dzikiej trawy, dokąd mego serca bicie trwa". Marzenie Ohno spełniło się, żył w zgodzie z dziką naturą, wyrażał siebie poprzez ruch, stał się duchowym przewodnikiem tysięcy osób i tańczył niemal do 90. roku życia. Śmierć artysty (1 czerwca 2010 r.