25 listopada odbyła się ostatnia premiera sezonu „Twarda miłość” - „JaWa” duetu Turkowski & Nowacka. W tym tygodniu w ramach podsumowania roku Komuna Warszawa pokaże kolejne trzy spektakle, które powstały w ramach rezydencji.
fot. mat. teatru
Rytuał miłosny, reż. Daniel Kotowski
2.12, g. 19.00, bilety 30/40 zł
Słyszący rodzice nie mogą przewidzieć, że dziecko urodzi się głuche. Od początku doświadczają z nim problemów komunikacyjnych. Przeżywają gniew, lęk, poczucie winy, a wreszcie żałobę z powodu utraty dziecka, jakby ze względu na brak wspólnego języka nie mogli stworzyć z nim więzi. Ja, Daniel – reżyser tego spektaklu – byłem właśnie takim dzieckiem. Rytuał Miłosny to opowieść o magii, która daje głos i wzmacnia poczucie bycia razem.
Chcemy być głośno o naszych doświadczeniach.
Chcemy być głośno o naszych relacjach.
Chcemy być głośno o naszym języku, o naszej komunikacji, o naszej wspólnocie.
Chcemy być głośno o naszej miłości.
koncepcja i reżyseria: Daniel Kotowski
***
O czym tu gadać, jeśli nie ma o czym mówić, reż. Łukasz Horbów, Karolina Pawelczyk, Bożna Wydrowska
4.12, g. 19.00, bilety 30/40 zł
„Kapitalizuję swój talent i tu tańcuję
Jako dziecko myślałam, że kiedyś się rozpruję
Krok starego rozpierdalał kiedyś moje ego
Gdy nie było hajsu, to tańczyłam na całego”
O doświadczeniu DDA (dorosłych dzieci alkoholików) w trzech aktach. Spektakl inspirowany życiem trojga artystów wizualnych, którzy rozpoznali, że wspólne doświadczenie dorastania w dysfunkcyjnej rodzinie wcale nie oznacza wspólnej definicji ani perspektywy na sprawę.
performans i kreacja: Bożna Wydrowska, Karolina Pawelczyk, Łukasz Horbów
Ostatni raz, kiedy moi rodzice byli w Komunie Warszawa, reż. Olga Ciężkowska, Adam Dragun
6.12, g. 19.00, bilety 30/40 zł
„Ostatni raz kiedy moi rodzice byli w Komunie Warszawa” to performatywny dokument o tym, jak nasi rodzice pierwszy raz staną w Komunie Warszawa na scenie.
Zaprosiliśmy ich do swojej pracy, bo twarda miłość to miłość, w której się nie odmawia. Czy można być partnerem scenicznym dla kogoś, kto zaczął pracować nad swoją rolą jeszcze zanim się urodziłeś?
Don’t mix your private with job!
Na podstawie prawdziwych relacji opowiada się tylko nieprawdziwe historie.
Rzecz dla dwójki reżyserów, jednego aktora, dwóch ojców i trzech matek.
Koncepcja/reżyseria: Olga Ciężkowska, Adam Dragun
Wykonanie: Mateusz Górski, Marek Dragun, Martina Dragunová, Anna Bielska, Krzysztof Ciężkowski, Judyta Paradzińska-Górska
***
Premiera książki Tomasza Rodowicza
„Teatr – Droga” pod redakcją Dariusza Kosińskiego
3.12, g. 19.00, wstęp wolny
Spotkanie z Tomaszem Rodowiczem i Dariuszem Kosińskim poprowadzi Dominik Gac
Na książkę składają się przede wszystkim zapisy rozmów Dariusza Kosińskiego z Tomaszem Rodowiczem, przeprowadzonych od maja do czerwca 2021 roku. Zapisy uzupełniono o wybrane, publikowane wcześniej wywiady i felietony Tomasza Rodowicza oraz nigdy niepublikowane zapiski Artysty.
Tomasz Rodowicz (ur. 1951), aktor, reżyser, współzałożyciel i główny organizator Teatru CHOREA, wcześniej współpracujący przy projektach Jerzego Grotowskiego, a następnie przez wiele lat związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, jest jedną z najważniejszych postaci polskiego teatru poszukującego i niezależnego. Jego własna opowieść o twórczej drodze, którą przebył, tworzy fascynującą historię twórczego życia i przemian teatru, kultury i społeczeństwa polskiego minionego półwiecza. Rodowicz, cały czas niezwykle aktywny na teatralnej drodze, patrzy na swoje życie i doświadczenia swojego pokolenia z dzisiejszej perspektywy, podejmując krytyczną analizę ich ciemnych aspektów, ale też wydobywając takie wartości, których współczesności zdaje się szczególnie brakować.
„Nie ma w naszych rozmowach wątków osobistych, chociaż wszystko jest skrajnie osobiste. Nie ma prób korygowania historii, bo ta historia jest jedyną prawdziwą, czyli moją własną. Ludzie przywoływani w tych wielogodzinnych seansach nie są takimi, jakimi byli dla siebie. Są w nich takimi, jakim byli dla mnie, wtedy gdy się spotykaliśmy, gdy pracowaliśmy, gdy zmieniali moje życie lub gdy ja zmieniałem ich. Daty nie mają znaczenia, bo jedynym czasem jest kompulsywny czas pamięci: wielośladowy, pokręcony i zapętlony w zapisanych fałdach mojego mózgu i ciała. […]
Nie chciałem pisać historii żadnego teatru, relacjonować pokoleniowych transgresji czy kulturowych rewolucji nieprawdopodobnych czasów, w które zostałem bez pytania wrzucony. Opowiadałem wyłącznie własną historię, próbowałem odtworzyć trasy swojej własnej podróży przez teatr i życie”.
Tomasz Rodowicz, fragment wprowadzenia do książki
Działalność Teatru Komuna Warszawa wspierana jest przez m.st. Warszawa.