TR Warszawa przedstawia propozycje na nadchodzący sezon 2022/2023.
fot. mat. teatru
30 września odbędzie się premiera „Rodziny” w reż. Justyny Sobczyk. Produkcja jest efektem współpracy TR Warszawa i Teatru 21. Natomiast 21 października zaplanowaliśmy warszawską premierę spektaklu „niedoskonała utopia / an imperfect utopia” w reżyserii Noémi Oli Berkowitz. W przygotowaniu są również dwie premiery, planowane na rok 2023 - „Sweet and romantic” oraz „Trylogia z Donbasu”.
W ramach programu towarzyszącego zapraszamy na debaty, spotkania oraz warsztaty przygotowane przez nasz Zespół Edukacji. Jako część cyklu „Porozmawiajmy o (nie)pełnosprawności” zobaczyć będzie można wspomniany już spektakl „Rodzina”. W listopadzie zaś zaprezentujemy „Siostrzeństwo” w reż. Dominiki Feiglewicz – produkcję Fundacji Migawka powstałą we współpracy z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie.
TR Warszawa od 2021 roku bierze udział w programie rezydencji artystycznych, skierowanych do artystów i artystek, osób uchodźczych z Białorusi i Ukrainy. W nadchodzącym sezonie planujemy kontynuować tę współpracę, której owocem jest między innymi spektakl sensoryczny „Wrzosowy miód” wg tekstu Ulyany Mihalcovej, który wyreżyserował Andrei Bardukhayeu-Arol.
W nadchodzącym sezonie kontynuować będziemy również #TRONTOUR. „Cząstki Kobiety” w reż. Kornéla Mundruczó wpisane zostały do programów najważniejszych festiwali teatralnych w Europie. Pracujemy również nad przygotowaniem specjalnego pokazu „niedoskonałej utopii” Noémie Oli Berkowitz w ramach Festiwalu Sopot Non-fiction. O szczegółach można przeczytać poniżej lub na naszej stronie internetowej.
PREMIERY
Spektakl połączonych zespołów Teatru 21 i TR Warszawa, badający temat współczesnej rodziny i relacji rodzinnych. Bazując na swoich osobistych doświadczeniach oraz rolach zagranych wcześniej w filmie i na scenie, aktorzy i aktorki obu teatrów tworzą rodzinną komedię omyłek, w której ciemna strona relacji rodzinnych spotyka się z tęsknotami i fantazjami na temat harmonijnej rodziny wprost z polskich seriali. Czy osoba z niepełnosprawnością może być pełnoprawnym członkiem / członkinią rodziny – nie tylko synem czy córką, ale też ciocią, wujkiem, matką lub ojcem? Czy aktor/ka z niepełnosprawnością może być pełnoprawnym członkiem / członkinią rodziny teatralnej?
Od twórc_
Idealny model rodziny nie istnieje w praktyce, ale wspólne dla wszystkich jest marzenie o byciu częścią harmonijnego układu rodzinnego. To właśnie potrzeba bezpieczeństwa, miłości, akceptacji, zrozumienia powoduje, że jesteśmy gotowi do ryzykowania i podejmowania prób założenia rodziny, wierząc w to, że jesteśmy w stanie odkryć jej karmiący, wspierający potencjał. Chcemy na scenie powołać inkluzywne laboratorium, aby przyglądać się społecznemu modelowi rodziny, do którego połowa zaproszonego zespołu aktorskiego (przedstawiciele Teatru 21) nie ma dostępu. Według polskiego prawa osoby z niepełnosprawnością intelektualną nie mogą zawierać związków małżeńskich. Jakie konsekwencje rodzi ten zakaz? Z jakich obaw wynika, jaką prawdę ujawnia o większości społeczeństwa? Co mówi o państwie i zasadach, według których organizuje ono życie codzienne swoich obywateli i obywatelek? Czy w teatrze możemy powołać sytuacje, na które społecznie nie dajemy przyzwolenia? To pytania, jakie chcemy postawić sobie i publiczności.
„Rodzina jako idea bywa niespójna, ponieważ ludzie ją współtworzący reprezentują nierzadko odmienne światopoglądy. Każda relacja z drugim człowiekiem ma w sobie zarzewie potencjalnego konfliktu. Więzi rodzinne jako sieć pulsujących relacji wiąże się zazwyczaj z nie do końca udanymi realizacjami ich znormalizowanych wzorców i wyobrażeń. Ta praktyczna nieidentyczność z poziomem deklaracji i ogólnospołecznych oczekiwań, należy do jednych z najbardziej znamiennych cech polskiego pokrewieństwa”.
Eine Show über die Lügen, auf denen das Leben basiert.
Spektakl oparty na kłamstwach o życiu.
Czy w świecie skrupulatnie skonstruowanych norm płciowych człowiek ma jeszcze szansę być sobą? Czy wszystko to, co wpaja się nam od dziecka jako „naturalne zachowanie”, jest nie tylko narzędziem opresji wobec osób, które wyłamują się z norm kulturowych, ale i więzieniem dla nas wszystkich?
Czy możemy marzyć o świecie bez wstydu i stygmatyzacji? Świecie pełnym umiłowania wolności dla wszystkich, zamiast władzy tylko dla wybranych jednostek?
Pytania te stawiają sobie twórcy niemiecko-polskiego projektu „utopia niedoskonała” – przedstawienia w reżyserii Noémi Oli Berkowitz. Aktorzy i aktorki z Munich Kammerspiele i TR Warszawa wspólnie przeanalizują różnorodne strategie wychodzenia z doświadczeń opresji i wyzwalania od problematycznych mechanizmów.
„niedoskonała utopia” to spektakl immersyjny. Podczas wieczoru w teatrze wykonawcy i publiczność będą blisko siebie. Zakwestionowane zostaną nie tylko normy społeczne, ale i normy teatralne. Publiczność znajdzie się na scenie razem z aktorami, a DJ będzie na żywo kreował dźwięk i beat. Forma przedstawienia, zaprezentowanego w wersji roboczej w ramach festiwalu teatralnego Sopot Non – Fiction 2021, inspirowana jest undergroundowymi pokazami drag queens i sceną Ballroom, gdzie granica między obserwatorem i uczestnikiem jest wyjątkowo rozmyta. Hybryda wyzwolenia i kampu, intymnych wyznań, queerowych teorii i osobistego oświecenia, kłamstw i prawd, wielości języków i momentów, gdy wszystkie zawodzą – to wieczór, podczas którego niemożliwe sny zrealizują się na scenie w całej swojej ekstrawaganckiej okazałości!
Sweet and romantic (tytuł roboczy)
Scenariusz Wery Makowskx i Jakuba Zalasy, laureatów nagrody Debiut TR inspirowany jest książkami hiszpańskiego filozofa i pisarza Paula B. Preciado oraz powieścią Mary Shelley „Frankenstein", czyli współczesny Prometeusz” z 1818 roku. To przewrotne love story, kwestionujące przyjęte zasady miłości, płci, ról rodzinnych i społecznych. Bohaterka spektaklu chce kochać tych, na których jej zależy, nie będąc jednocześnie córką dla matki, partnerką dla swojej dziewczyny, kochankiem dla chłopaka z call center. Zażywa syntetyczny testosteron nie w celu tranzycji, ale by stać się kimś pomiędzy kobietą a mężczyzną, człowiekiem o wielu właściwościach na podobieństwo istoty stworzonej przez Frankensteina. Korzystając z farmakologicznych dobrodziejstw systemu, występuje przeciwko niemu. Miłość do kogoś nieokreślonego jak ona generuje konflikt. Matczyna, partnerska, przyjacielska miłość stają się nagle tylko naczyniami, które można wypełnić reklamowym kontentem. Viagra – dla mężczyzny, tabletka antykoncepcyjna – dla kobiety. Czy nasza tożsamość i miłosne preferencje muszą przynosić jak największy zysk?
Od twórc_
Podtytuł powieści Mary Shelley odsyła do mitu o Prometeuszu, który w imię miłości do ludzi zbuntował się przeciwko boskim prawom. Chcemy zastanowić się, czym może być dzisiejszy prometeizm. Na ile przekształcanie ciał, które nie będą już ani do końca męskie, ani kobiece może przyczynić się do obalenia patriarchalnego systemu opartego na przemocy. Czy walkę o równość między płciami zastąpi – po prostu – równość między ciałami ludzkimi? Czy heteroseksualna męskość stanie się tylko jedną z możliwości, stylem “retro” – nie zaś wzorcem władzy? Co może dać nam świadomość systemu, który nasze ciała zmienia w produkty?
Trylogia z Donbasu
Cykl trzech sztuk młodej ukraińskiej dramatopisarki, przedstawiających panoramę losów społeczności z małej miejscowości w Donbasie we wschodniej Ukrainie, z której pochodzi autorka: od schyłku Związku Radzieckiego, przez Euromajdan, wojnę w Donbasie w 2014 roku aż po agresję rosyjską na Ukrainę w 2022 roku. Ostatnią część trylogii Lena Laguszonkowa pisała wiosną 2022 roku w schronie w Kijowie podczas bombardowań. To oparta na osobistych doświadczeniach rodzinna saga, opowiedziana z perspektywy kobiet. Krótkie dialogi i monologi przesycone są oszczędnym, bezpośrednim językiem i bystrym humorem. Śmieszna i straszna, groteskowa i boleśnie prawdziwa – “Trylogia z Donbasu” daje nie tylko wgląd w kontekst obecnej wojny z Rosją, ale przede wszystkim pokazuje losy ludzi, którzy próbują zachować życie i godność pod ciśnieniem historii.
Od reżyserki:
„To ja. Witam. Jest rok 2000, a ja jestem w 9. klasie.”
Takim zdaniem autorka Lena Laguszonkowa rozpoczyna pierwszą część „Trylogii z Donbasu”, miejsca, w którym dorasta główna bohaterka.
Cofając się do tamtych lat, zaczyna opowieść o trudnym życiu w małej przygranicznej miejscowości, o swojej rodzinie, mamie Rosjance, która wierzy w UFO i tacie Ukraińcu czytającym „Świat Zbrodni”. O kumplach ze szkoły, która nie ma numeru, bo jest jedyna w tej miejscowości, o żydowskich korzeniach swojej rodziny i dziadku antysemicie, leczącym się urynoterapią. O Babci Ludzie, która kłóci się z Babcią Lubą i o swoim marzeniu, żeby wyrwać się z tej dziury i wyjechać do Moskwy na studia. Obserwujemy, jak z upływem lat upadają jej ideały, a Rosja, o której marzyła, staje się oprawcą, w bestialski sposób niszczącym jej kraj i mordującym jej bliskich. Siłą dramatów Leny jest język, jakim opisuje świat i poczucie humoru, które użyte w tragicznym kontekście może być bardzo poruszające. Śledząc wstrząsające losy jej rodziny, pochodzącej z miejscowości tak doświadczonej przez obecną wojnę, możemy zrozumieć istotę i złożoność trudnej historii tego regionu. Wierzę, że „Trylogia z Donbasu” będzie poruszająca, pozwoli zrozumieć polskiemu widzowi losy naszych sąsiadów, ludzi, którzy uciekając przed wojną, znaleźli u nas tymczasowy dom. Sercem jesteśmy z nimi. Niech opowieść o nich będzie tego wyrazem”.
Pracę nad przedstawieniem zainicjowało czytanie performatywne III części trylogii: „Mój sztandar zasikał kotek” w reż. Aleksandry Popławskiej w maju 2022 roku.
PROGRAM TOWARZYSZĄCY
TR Warszawa kontynuuje program #TRONTOUR Po festiwalowym obiegu z 2021/22 i po pokazach w Avignonie, Athens & Epidauros Festival czy Romauropa planuje pokazy „Cząstek Kobiety” w reż. Kornéla Mundruczó na najważniejszych europejskich scenach teatralnych. „Cząstki Kobiety” wpisane zostały w program sezonu teatru cieszącego się jedną z najnowszych scen w Europie Comédie de Genève, koproducenta spektakli wiodących na festiwalowej mapie twórców jak Christiane Jatahy czy Tiago Rodrigues (listopad/grudzień 2022); International Theatre Amsterdam – najważniejszego zespołu artystycznego w Europie, prowadzonego od lat przez Ivo van Hove (październik 2022), w Centro Dramático Nacional w Madrycie dedykowanemu nowej dramaturgii (grudzień 2022), a w marcu 2023 przez tydzień spektakl prezentowany będzie w Teatro Bellini w Neapolu. Pracujemy nad specjalnym pokazem „niedoskonałej utopii” Noémie Oli Berkowitz w ramach Festiwalu Sopot Non-fiction.
Porozdawajmy o (nie)pełnosprawności
Cykl debat, spotkań i projektów artystycznych, których celem jest realne likwidowanie barier w dostępie do kultury i ekspresji artystycznej dla osób z niepełnosprawnościami, w szczególności przekraczanie granic między artystami/artystkami o różnym doświadczeniu i statusie zawodowym. W ramach projektu przewidziane są pokazy spektakli teatralnych z udziałem osób z niepełnosprawnościami oraz debaty i spotkania, poświęcone obecności osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym i kulturalnym. Z pomocą ekspertów i zaproszonych gości, a także osób z niepełnosprawnościami, chcemy zrozumieć kondycję człowieka i mechanizmy, jakie kierują ludzką egzystencją. Dlaczego chcemy rozmawiać w teatrze? Bo to być może ostatnia przestrzeń, w której można bezpiecznie i otwarcie mówić o problemach człowieka, nie narażając się na osąd czy moralizowanie. Teatr zajmuje się tym od swych początków: pokazuje ludziom, jakimi są, jakimi pragną być i jakimi mogliby być, gdyby tylko chcieli.
Siostrzeństwo
Czym jest siostrzeństwo? Co dokładnie oznacza i jak zastosować je w praktyce? Czy na co dzień dostrzegasz siostrzeńskie zachowania? Zastanów się przez chwilę czy potrafisz wesprzeć kogoś o poglądach radykalnie innych, niż Twoje? Czy wspólnota doświadczeń jest wystarczająca, żeby być dla siebie wsparciem? Czy dzielisz się swoimi doświadczeniami, żeby wzmocnić kolejne osoby?
Podążaj za buntem, niemocą, siłą i indywidualnymi historiami. Wejdź do przestrzeni naznaczonej niewidzialnością, osądzaniem, ocenianiem oraz stygmatyzacją i weź udział w tworzeniu nowego świata opartego na siostrzeńskich wartościach.
Niech nikt Cię nie upilnuje!
reż. Dominika Feiglewicz
Rezydencje artystyczne. Białoruś i Ukraina
TR Warszawa od 2021 roku bierze udział w programie rezydencji artystycznych, skierowanych do artystów i artystek, osób uchodźczych z Białorusi i Ukrainy. Od maja 2022 roku gościmy na półrocznej rezydencji pięcioro artystów i artystek teatru z Białorusi, przebywających w Polsce na uchodźstwie.
Pierwszym efektem ich pracy jest spektakl “Wrzosowy miód” wg tekstu Ulyany Mihalcovej, który wyreżyserował Andrei Bardukhayeu-Arol. To spektakl sensoryczny, który publiczność ogląda z zasłoniętymi oczami, doświadczając akcji za pomocą słuchu, powonienia i dotyku. Tekst dramatu powstał na podstawie ballady szkockiego poety, Roberta Louisa Stevensona „Heather Ale” z 1880 roku. Publiczność przenosi się do wioski w średniowiecznej Szkocji, gdzie rozgrywa się dramat lokalnej społeczności Piktów, zaatakowanych przez szkockie wojska. Rodzina miodosytników skrywa sekretny przepis na miód wrzosowy, którym interesuje się szkocki król. Ojciec i syn, którzy wpadli w ręce Szkotów, chronią tajemnicę za cenę własnego życia.
Spektakl grany jest w językach białoruskim i rosyjskim bez polskiego tłumaczenia. Partnerem spektaklu jest Białoruski Młodzieżowy Hub z Warszawy.
Spektakl miał premierę 4 czerwca 2022. Kolejne prezentacje w ramach rezydencji odbędą się 24 i 25 września 2022 w Sali Warsztatowej TR Warszawa.
TR ON TOUR
TR Warszawa kontynuuje program #TRONTOUR Po festiwalowym obiegu z 2021/22 i po pokazach w Avignonie, Athens & Epidauros Festival czy Romauropa planuje pokazy „Cząstek Kobiety” w reż. Kornéla Mundruczó na najważniejszych europejskich scenach teatralnych. „Cząstki Kobiety” wpisane zostały w program sezonu teatru cieszącego się jedną z najnowszych scen w Europie Comédie de Genève, koproducenta spektakli wiodących na festiwalowej mapie twórców jak Christiane Jatahy czy Tiago Rodrigues (listopad/grudzień 2022); International Theatre Amsterdam – najważniejszego zespołu artystycznego w Europie, prowadzonego od lat przez Ivo van Hove (październik 2022), w Centro Dramático Nacional w Madrycie dedykowanemu nowej dramaturgii (grudzień 2022), a w marcu 2023 przez tydzień spektakl prezentowany będzie w Teatro Bellini w Neapolu. Pracujemy nad specjalnym pokazem „niedoskonałej utopii” Noémie Oli Berkowitz w ramach Festiwalu Sopot Non-fiction.