Na wczorajszym spotkaniu medialnym dyrektor naczelna i artystyczna Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy Monika Strzępka wraz z Dramatycznym Kolektywem i zaproszonymi do współpracy artystkami i artystami przestawiła program na nadchodzący sezon. W sumie zaplanowanych zostało 9 premier, w tym jedna online. „Mój rok relaksu i odpoczynku” na podstawie książki Ottessy Moshfegh w reżyserii Katarzyny Minkowskiej będzie pierwszą premierą sezonu 2022/23 w Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy.
fot. Karolina Jóźwiak
„Cieszę się, że zaproszenie do pracy przyjęło grono zróżnicowanych, młodych twórców i twórczyń, gotowych nie tylko do podejmowania na scenie nieoczywistych tematów, ale również do wzięcia udziału w procesie przeformułowania sposobów pracy w instytucji. Pragnę bowiem podkreślić, że zadanie, które stawiamy przed sobą jako Dramatyczny Kolektyw i jako zespół Teatru Dramatycznego, dotyczy nie tylko artystycznego wymiaru Teatru, ale również wprowadzenia trwałej instytucjonalnej zmiany o antyprzemocowym, antydyskryminacyjnym, feministycznym charakterze. Owe zadania są połączone - sposób działania instytucji łączy się ze sposobem i jakością uprawianej przez tę instytucję sztuki. Nie ma istotnej sztuki tam, gdzie nie ma bezpiecznych, instytucjonalnych warunków do jej uprawiania. Mam ogromną nadzieję, że ową zmianę - REANIMACJĘ - uda się przeprowadzić na obu płaszczyznach. Z tą myślą, zapraszam do lektury i, już niebawem, na nowe spektakle do Teatru Dramatycznego” – Monika Strzępka wraz z Kolektywem.
PREMIERY 2022/23
Ottessa Moshfegh, Mój rok relaksu i odpoczynku, Scena im. Gustawa Holoubka
reżyseria: Katarzyna Minkowska
premiera 8 grudnia
The Landscape of Fear/ Pejzaż strachu [tyt. rob.], Mała Scena
reżyseria: Lucy Sosnowska
premiera: styczeń 2023
Sex edukacja, Mała Scena
reżyseria: Agata Koszulińska
premiera: marzec 2023
James Mathew Barry, Piotruś Pan, Scena im. Gustawa Holoubka
reżyseria: Anna Ilczuk
premiera: marzec/kwiecień 2023
McDonald’s [tyt. rob.], Mała Scena
reżyseria: Piotr Pacześniak
premiera: czerwiec 2023
Agnieszka Szpila, Heksy, Scena im. Gustawa Holoubka
reżyseria: Monika Strzępka/ Marta Ziółek
premiera: czerwiec 2023
Chłopaki płaczą [tyt. rob.], Mała Scena
reżyseria: Michał Buszewicz
Matki: pieśń na czas wojny, Scena im. Gustawa Holoubka
reżyseria: Marta Górnicka
premiera: lipiec 2023
ONLINE:
Dzieci Saturna
realizacja: Agata Baumgart i Aleksandra Matlingiewicz
Więcej informacji o planowanych spektaklach:
Scena im. Gustawa Holoubka:
Ottessa Moshfegh, "Mój rok relaksu i odpoczynku"
"Mój rok relaksu i odpoczynku" na podstawie książki Ottessy Moshfegh to studium nieuświadomionej żałoby, przeżywanej przez główną bohaterkę po śmierci rodziców. Trudne relacje z bliskimi, absurdy świata urynkowionej sztuki współczesnej oraz radykalne strategie terapeutyczne to niektóre z tematów poruszanych w spektaklu, którego główna bohaterka próbuje przespać jeden rok, żeby odrodzić się jako nowa osoba.
przekład: Łukasz Buchalski
reżyseria: Katarzyna Minkowska
dramaturgia: Tomasz Walesiak
adaptacja: Katarzyna Minkowska / Tomasz Walesiak
scenografia: Łukasz Mleczak / Katarzyna Minkowska
kostiumy: Jola Łobacz / Łukasz Mleczak
multimedia: Agata Rucińska
operator: Janusz Szymański
choreografia: Krystyna Lama Szydłowska
muzyka: Wojciech Frycz
asystentka reżyserki: Milena Trzcińska
premiera 8 XII 2022
James Mathew Barry, "Piotruś Pan"
list od reżyserki Anny Ilczuk:
"Uważam, że to bardzo dobrze, że w najnowszym filmie Disneya Arielka jest czarnoskóra i że miliony dziewczynek na świecie mają w końcu swoją reprezentację. Jako matka ośmiolatki cieszę się z każdej wojowniczki Mulan, każdej walecznej Meridy i każdej rozbójniczki Ronji. Ale od jakiegoś czasu błąka mi się po głowie jednocześnie pytanie: „A co z tymi chłopcami?”. O ile tysiące lat ograniczeń wytyczyły dość jasną drogę dziewczynkom - postarać się je łamać, bądź też nie (jak kto woli) - to chłopcy, mam wrażenie, są trochę Zagubionymi Chłopcami pod wodzą Piotrusia w domku w drzewie w Nibylandii. Dla nich droga nie maluje się tak wyraźnie. Przecież towarzyszenie i wspieranie kogoś w walce o swoje prawa to trochę za mało, by budować na tym tożsamość - a z drugiej strony bycie tylko i wyłącznie beneficjentem praw, które od wieków przysługują chłopcom/mężczyznom, tylko dlatego, że w genotypie mają XY zamiast XX, jest totalnie przestarzałe i już nikt nie będzie chciał się w to bawić… To myśli i pytania, które krążą mi po głowie, gdy myślę o tym spektaklu… ale to przecież wszystko są tłumaczenia dla dorosłych, dla poważnych dziennikarzy na poważnej konferencji, którzy potem będą pisać poważne rzeczy, których jednak… dzieci nie przeczytają.
Gdyby dzieci czytały te poważne gazety lub portale o teatrze, to powiedziałabym im, że:• postaramy się z całych sił, by spektakl był śmieszny, interesujący, ładny i nie nudny;• by aktorzy bawili się równie dobrze jak dzieci, bo nic gorszego niż patrzeć na kogoś, kto próbuje nas rozbawić, a w środku męczy go smutek;• by dzieci miały też swój mały udział w tworzeniu spektaklu, bo najbardziej smakuje to ciasto, które też trochę pozagniatasz;• a najważniejsze: postaramy się to wszystko zrobić w głębokim szacunku do Twojej wrażliwości i mądrości drogi Widzu i droga Widzko - a Wy, dziennikarze, proszę, trzymajcie kciuki, by nam się udało".
reżyseria i adaptacja: Anna Ilczuk
scenografia i kostiumy: Mariusz Stępniak
muzyka: Maciej Zakrzewski
Agnieszka Szpila, "Heksy"
Książka "Heksy" Agnieszki Szpili to eko-feministyczny manifest dokonujący radykalnego cięcia między tym, co patriarchalne, a tym, co wyłania się jako dawna, zapomniana opowieść o kobiecości, której istnienie jest głęboko sprzężone z naturą. Artykulacja nowej duchowości i identyfikacja źródła siły, która dziś scala kobiety protestujące na ulicach Polski. Spektakl w reżyserii Moniki Strzępki i Marty Ziółek, w którym ciało i język są równoprawnymi „mówiącymi”. W procesie twórczym artystki będą eksplorować obszary, w których możliwość kobiecej wspólnoty jest nie tylko przedstawiana, ale też wytwarzana w procesie warsztatów i prób.
reżyseria: Monika Strzępka / Marta Ziółek
adaptacja: Agnieszka Szpila
premiera: czerwiec 2023
"Matki: pieśń na czas wojny"
Performans na 25 matek ukraińskich, polskich, białoruskich oraz ich dzieci. W różnym wieku i z różnymi historiami życiowymi. Uchodźczynie z Mariupola, Kijowa, Buczy. Te, które uciekły przed wojna, i te, które uciekły przed prześladowaniem – wszystkie znajdą swoje miejsce w CHÓRZE MATEK. W rytualnej, post-operowej (odnoszącej się do żeńskich chórów z VII wieku przed naszą erą) chórowej formie.
libretto i koncept: Marta Górnicka z zespołem
premiera: lipiec 2023
koprodukcja Teatru Dramatycznego z Fundacją Chór Kobiet
W najbliższych miesiącach Teatr Dramatyczny będzie również pokazywał gościnnie HYMN O MIŁOŚCI Marty Górnickiej.
Mała Scena:
"The Landscape of Fear" / Pejzaż strachu [tyt. rob.]
Tęsknimy za tym, aby być - w połączeniu z innymi, mniej samotni i lepiej rozumiani, szczęśliwsi. Nie wiemy jednak, jak to osiągnąć. Kruchość więzi społecznych, urynkowienie niemal każdego aspektu życia, brak socjalnego bezpieczeństwa i cała masa innych czynników sprawia, że naszą codziennością stał się lęk. Boimy się, bo świat, w którym żyjemy, jawi się jako zagrażający. Lęk nie jest jednak wyłącznie domeną człowieka. Według najnowszego nurtu badań nad światem zwierząt, strach jest jedną z kluczowych emocji, jaka kształtuje relacje pomiędzy współistniejącymi gatunkami. Badanie pejzażu strachu jest podstawowe dla rozumienia połączeń i zależności w obrębie natury, których częścią jesteśmy. Dlatego razem z twórcami i widzami, chcemy zanurzyć się w świat zwierząt i przyjrzeć się światu z ich perspektywy. Celem jest powstanie immersyjnego, sensualnego spektaklu, którego metodologiczną podstawę stanowi wciąż opracowywany przez naukowców i naukowczynie model tzw. „zwierzęcej mapy strachu”
LOF (The Landscape of Fear).
reżyseria: Lucy Sosnowska
dramaturgia: Magda Kupryjanowicz
scenografia: Ela Szurpicka
premiera: styczeń 2023
"McDonald’s" [tyt. rob.]
W 2022 roku mija 30 lat od otwarcia pierwszej restauracji McDonald’s w Polsce, w samym sercu Warszawy, w budynku domu handlowego Sezam, tuż obok Teatru Dramatycznego. Jacek Kuroń przecina wstęgę. Obecni są Agnieszka Osiecka, Kazimierz Górski, Adam Michnik. Polska wita się z kapitalizmem. Dziś, 30 lat od tamtej chwili, patrzymy na to wydarzenie z radykalnie innej perspektywy: wyciętych pod pastwiska lasów Amazonii i potransformacyjnej traumy tych, którzy zapłacili najwięcej za szokową terapię polskiej gospodarki. Ale w pierwszej kolejności McDonald’s będzie spektaklem o ludziach desperacko szukających nowego otwarcia w swoim życiu. O ludziach wychodzących ze swoich małych kryzysów i liczących na to, że zaraz nie wpadną w kolejne. Polska w momencie przełomu, kapitalistyczny dziki wschód i błyszczące stoliki restauracji staną się matrycą pozwalającą przyjrzeć się indywidualnym dramatom ludzi nieistotnych. W świecie radykalnych nierówności, zapraszamy na Big Maca z frytkami!
reżyseria: Piotr Pacześniak
premiera: czerwiec 2023
"Sex edukacja"
"Sex edukacja" to spektakl site specific z elementami musicalu. Przejdziemy przez złożone światy niewiedzy i lęku, wprost do radosnej celebracji seksualności w mnogości jej wariantów. Spektakl powstanie we współpracy z seksuologami oraz specjalistami od edukacji seksualnej i będzie dużą dawką rzetelnej wiedzy - nie tylko dla uczniów liceum.
reżyseria: Agata Koszulińska
premiera: marzec 2023
"Chłopaki płaczą" [tyt. rob.]
Jakie ekwiwalenty znajduje sobie płacz, jeśli nie zostanie wypłakany? Gdzie zbierają się niewypuszczone na zewnątrz męskie łzy? Czy da się oswoić widok płaczącego mężczyzny na tyle, że stanie się on najzwyklejszym widokiem świata? Nawet jeśli, to droga wiedzie przez zmierzenie się z czymś, co pozostaje dziwne, śmieszne, niewygodne - męskim płaczem, męskimi łzami, płaczącym facetem. Dotrzeć do tych łez, wypuścić je na zewnątrz, wypłakać niewypłakane - temu, poprzez swój wspólnotowy i przyzwoleniowy wymiar, służyć ma spektakl Chłopaki płaczą.
tekst i reżyseria: Michał Buszewicz
Online:
"Dzieci Saturna"
Nowatorskie koncepty Baumgart w dużej mierze skierowane są do młodzieży. To projekty artystyczno-badawcze, które nazwać można „aplikacjami performatywnymi”. Twórczyni w autorski sposób łączy działanie performatywne z platformą wiedzy i technologią, proponując nowy format sztuki o szerokim oddziaływaniu społecznym i popularyzującym wiedzę. DZIECI SATURNA, pierwszy z projektów Agaty Baumgart i Aleksandry Matlingiewicz, realizowany będzie w formie online jako strona internetowa oraz słuchowisko ASMR. Tygodniowo dwoje lub nawet troje nastolatków i młodych dorosłych (statystyki obejmują populację od 12 do 25 roku życia) ginie w wyniku podjętej skutecznej próby samobójczej. Z kryzysem zdrowia psychicznego zmagają się coraz młodsze dzieci. Twórczynie zadają pytanie o to, w jaki sposób możemy je uratować. Projekt zostanie włączony do repertuaru TD i poszerzony o działania performatywne.
koncepcja: Agata Baumgart
realizacja: Agata Baumgart i Aleksandra Matlingiewicz
***
Na zdjęciu Dramatyczny Kolektyw, od lewej strony siedzą: Agata Adamiecka (Pełnomocniczka Dyrektorki ds. transformacji instytucjonalnej), Monika Strzępka (Dyrektorka Naczelna i Artystyczna), Monika Dziekan (Pełnomocniczka Dyrektorki ds. organizacyjno-finansowych), Dorota Kowalkowska (Pełnomocniczka Dyrektorki ds. programowych), Małgorzata Błasińska (Pełnomocniczka Dyrektorki ds. produkcji).