Co roku od kilkudziesięciu lat, w Międzynarodowy Dzień Teatru 27 marca, Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (PO ITI) ogłasza swoje nagrody. W jury zasiedli: Lech Sokół (Przewodniczący), Barbara Osterloff, Agnieszka Koecher-Hensel, Jarosław Cymerman i Konrad Szczebiot.
fot. mat. Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego /ITI/
W tym roku nagrodą im. S.I. Witkiewicza przyznawaną osobie z zagranicy za propagowanie teatru polskiego na świecie w tym roku jednomyślnie uhonorowano zasłużonego kanadyjskiego tłumacza literatury polskiej na język angielski – Sorena Gaugera.
Soren Gauger ukończył w roku 1997 studia w Simon Fraser University w Vancouver w Kanadzie w 1997 r., studiował także na Uniwersytecie Jagiellońskim. Publikował w pismach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie. Od 1998 mieszka w Polsce, w Krakowie. Tłumaczy prozę dwudziestolecia międzywojennego oraz teksty współczesne. Na język angielski przełożył między innymi książki, Brunona Jasieńskiego, Jerzego Ficowskiego oraz Stanisława Ignacego Witkiewicza. W roku 2018 ukazał się w Pradze tom ilustrowany obrazami Firmy Portretowej, zawierający znakomity przekład na język angielski Narkotyków i fragmentu Pożegnania jesieni, opatrzony skrupulatnie opracowanymi przypisami. Soren Gauger swoje eseje i utwory prozatorskie publikuje również po polsku. Zadebiutował w 2014 tomem opowiadań Nie to/ nie tamto (Wydawnictwo Korporacja Ha!art), później ukazały się Rzeczy niewysłowione i (Wydawnictwo Nisza 2020) i powieść Imitacja życia (Wydawnictwo Korporacja Ha!art 2021).
Ponadto Sekcja Krytyków Polskiego Ośrodka Międzynarodowa Instytutu Teatralnego ITI przyznała dwie własne nagrody. Nagrodę za popularyzowanie polskiej kultury teatralnej na świecie przyznano Elżbiecie Koślacz-Virol oraz nagrodę za teatralną książkę roku – Katarzynie Fazan za "Pasaże scenografii. Praskie Quadriennale 1999-2019".
Dr Elżbieta Koślacz-Virol, historyk teatru, aktorka teatralna i filmowa, pisarka i tłumaczka, głównie publicystyki i sztuk Gabrieli Zapolskiej. Od 1966 roku mieszka na stałe w Paryżu. Na Université Sorbonne-Nouvelle (studia polonistyczne i teatralne) obroniła pracę doktorską o Zapolskiej aktorce. Autorka książek: Madame Zapolska et la Scène Parisienne (2004, wspólnie z A. Nevillem), Gabriela Zapolska actrice. L’expérience française (2016), Une Parisienne oubliée (2016) oraz monodramu Paryskimi śladami Zapolskiej, który wykonywała i po polsku, i po francusku. Na scenie gra w dwóch językach: polskim i francuskim. Opublikowała i przetłumaczyła wiele artykułów poświęconych Gabrieli Zapolskiej w pismach polskich i we francuskich wydawnictwach książkowych. Aktywnie uczestniczy we francuskim i polskim życiu naukowym.
Katarzyna Fazan, "Pasaże scenografii. Praskie Quadriennale 1999-2019" (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2022; seria: Teatr/ Konstelacje) – na polskim gruncie pierwsza praca poświęcona cyklicznemu wydarzeniu, prezentującemu (począwszy od roku 1967), osiągnięcia światowej scenografii. Przez dwadzieścia lat, od 1999 roku, autorka systematycznie na łamach „Didaskalia” analizowała kolejne PQ. Efektem tych publikacji jest nagrodzona książka, będąca swoistym przewodnikiem po wystawach PQ. Katarzyna Fazan niezwykle precyzyjnie prezentuje przemiany, jakim w ciągu dwudziestu lat ulegały ekspozycje scenograficzne, od wystaw, skupiających się na pokazaniu odrębności artystów z poszczególnych krajów po instalacje performatywne, wymagające aktywnego udziału ze strony zwiedzających. Polskie wystawy, pokazywane na PQ i twórczość artystów w nich uczestniczących, omawiane są w kontekście trendów, dominujących w światowej plastyce scenicznej.