O przyjaźni Juliusza Słowackiego z arcybiskupem i polskim świętym Zygmuntem
Szczęsnym Felińskim oraz o fascynacji poety rozwojem cywilizacji europejskiej mówili uczestnicy wtorkowej konferencji "Słowacki współczesny", która zakończyła obchody Roku Słowackiego 2009.

- Słowacki cenił sobie przyjaźń bardzo wysoko. W tej sferze życia poecie nie wiodło się jednak szczególnie dobrze" - opowiadał znawca życia i twórczości Słowackiego, pracownik Instytutu Badań Literackich PAN, dr Marek Troszyński. - Przyjaciel jego młodości w niewyjaśnionych okolicznościach popełnił samobójstwo (...). Nie przetrwała też próby czasu przyjaźń jaka połączyła poetę z Zygmuntem Krasińskim. Mimo wspólnoty zapatrywań artystycznych - rozbieżność ideowa (...) spowodowała rozluźnienie stosunków pomiędzy nimi - zwrócił uwagę Troszyński. Dlatego, jak tłumaczył, w tekstach Słowackiego przez długi okres czasu słowo "przyjaźń" pojawia się w kontekście zdrady, a najczęściej jest mowa o samotności. Pod koniec życia, na przełomie 1847 i 1848 roku, Słowacki poznał Zygmunta Szczęsnego Felińskiego - w latach 1862-1883 arcybiskupa warszawskiego, w październiku 2009 r. ogłoszonego w Watykanie świętym. - Panowie nie mieli