"Majakowski" - kolejny po "Dantem" i "Cervantesie" mo­nograficzny spektakl Józefa Szajny - podobnie jak po­przednie przedstawia bardzo osobistą i indywidualną wizję pisarza i jego twórczości. Szajna używając właściwego sobie języka teatralnego, łącząc ele­menty plastyczne, literackie i muzyczne, wykorzystując je­dynie fragmenty istniejących utworów (w przypadku Majakowskiego są to m. in. stosun­kowo obszerne fragmenty "Pluskwy" i zwłaszcza "Łaźni", stanowiące dość spójne całoś­ci dramatyczne) snuje wariacje na temat czy po prostu mówi o sobie. O swoich obsesjach, swoim stosunku do kultury czy w ogóle rzeczywistości. Dlate­go od dłuższego czasu chodzi­my do teatru Studio nie na kon­kretne spektakle, ale jeśli tak rzec można - na Szajnę: w każ­dym bowiem przedstawieniu tego wybitnego inscenizatora rozpoznajemy zawsze jego artystyczne emploi, jego dylema­ty i problemy. A ponieważ język Szajny operuje przede wszyst­kim walorami plastycz