Pośród dzieł Ryszarda Wagnera, zajmujących ongiś całkiem po­ważną pozycję w repertuarze polskich teatrów operowych, naj­większą popularność zdobył so­bie u nas oczywiście "Lohengrin", ale bodajże zaraz następne po nim miejsce należy się "Walkirii". Już w 1903 roku wystawiono ten dramat w warszawskim Teatrze Wielkim, a niedługo potem tak­że w Operze Lwowskiej i później wznawiano niejednokrotnie aż do lutego 1933 (uroczyste przedstawienie w Warszawie dla uczcze­nia 50 rocznicy śmierci kompo­zytora), zaś w roku 1921 weszła "Walkiria" również na scenę od niedawna działającej Opery Po­znańskiej. Pośród wykonawców widniały nazwiska wielkich, le­gendarnych już dzisiaj artystów, jak min. Aleksander Bandrowski, Ignacy Dygas, Stanisław Gruszczyński, Adam Didur, Ma­rian Palewicz-Golejewski, Wło­dzimierz Kaczmar, Adam Ostrow­ski, Helena Zboińska-Ruszkowska, Matylda Polińska-Lewicka, Maryla Krzywice, czy Wanda Wermińska. Jednak wnet po owym