Ten cudzysłów w tytule wyjaśnia dwie sprawy: że nie chodzi tu o autora ,Vade-mecum" lecz o tytuł widowiska teatralnego - ale wyjaśniać też może, że rzecz jest o Norwidzie "umownym". Norwidzie "dopasowanym" do intencji i zamierzeń twórcy widowiska. Nie znaczy to jednak, iż ten Norwid, pokazany przez Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym, jest Norwidem nieprawdziwym czy kalekim: jest po prostu niepełny. PRZED rokiem (29.10.1969) Hanuszkiewicz w swych niezwykle cennych "Szkicach do portretu" pokazał - obok Krasińskiego, Słowackiego i Mickiewicza - "czwartego wieszcza" Norwida, w telewizyjnym Studio 63. Tylko że był w tych szkicach skromniejszy, zabezpieczając się nazwą tego cyklu. Były to istotnie - utrzymane w różnych konwencjach - szkice do portretowanych twórców, rejestrujące zarówno niektóre rysy ich osobowości jak i ich wybrane utwory lub ich fragmenty - w różnych zresztą proporcjach; i tak np. w wypadku Krasińskiego, Hanuszkiewicz miał ambicję zrob