Tuż przed zamknięciem boga­tego w sukcesy i... niewypały sezonu artystycznego 1983/84 Te­atr Wielki w Warszawie wystą­pił z premierą pięknej kameral­nej opery Bizeta "Poławiacze pe­reł", rzadko wykonywanej na scenach operowych. Spektakl ten poprzedziła premiera XIX-wiecznej opery Stanisława Dunieckiego "Paziowie Królowej Marysień­ki" wystawionej na scenie im. Emila Młynarskiego Teatru Wiel­kiego. Dwie premiery "Poławiaczy pe­reł", każda o innej obsadzie prezentowane miały być 30 czerwca i 1 lipca. Opóźniono je o ponad dwa tygodnie, co świadczy o tym, że zespoły i soliści nie byli w stanie sprostać zadaniu na czas. Reżyserowany przez Belga Ray­monda Rossiusa spektakl otrzymał scenografię Marii Claire van Vuchelen wypożyczoną z Opery Walońskiej. Stamtąd również po­chodziła znaczna część kostiu­mów. Trudno pojąć wstawienie tej właśnie pozycji do repertuaru Teatru Wielkiego, nie posiadają­cego odpowiedniej obsady, nie tylko