Jeśli ktoś z państwa jeszcze nie obejrzał "Ptaśka" wg Whartona w reż. Adama {#os#1192}Sroki{/#}, to polecam wybrać się do Teatru Dramatycznego na ten właśnie spektakl. "Ptasiek" ma także wersję filmową, którą zapewne sporo Czytelników zna, wersja teatralna jest bar­dziej kameralna. To piękna, acz nie odkrywcza przecież, opowieść o przyjaźni, pragnie­niu wolności, dążeniu do prawdy i o poszukiwaniu szczęścia. Jacek {#os#171}Sobieszczański{/#} w roli Ptaśka jest bardzo sugestywny. Jego układ ciała w pozycji przypominającej ptaka, reak­cja zbliżona do ptasich ruchów, malujące się na twarzy sku­pienie, wyczulenie i ostroż­ność na ewentualne zagroże­nie ze świata zewnętrznego - tworzą przekonywający a chwilami wręcz przejmujący obraz. Ptasiek wraz z Alem (Mieczysław {#os#163}Morański{/#}) osadzonym w świecie realnym to postaci symbolizujące tu zde­rzenie metafory z realizmem, ducha z materią. Razem two­rzą pi�