"Strategie publiczne, strategie prywatne" to pierwsza na naszym rynku wydawniczym książka, która próbuje opisać i zdiagnozować przemiany, jakie zaszły w teatrze polskim po roku 1989 - pisze Monika Powalisz w Aktiviście.

Nie tylko stały bywalec teatrów, ale nawet postronny widz w ciągu ostatnich 15 lat mógł zauważyć przemiany, często tektoniczne, które sprawiły, że w ciągu niecałych dwóch dekad nastąpiła nie tylko zmiana pokoleniowa w środowisku reżyserów, ale zmiana w całym obszarze naszego życia teatralnego. Katalizatorem tych metamorfoz był niewątpliwie Krystian Lupa, a jego uczniowie i następcy (Warlikowski, Jarzyna) w ciągu niespełna dziesięciu lat ze skandalistów stali się szanowanymi, choć nieco przedwcześnie namaszczonymi "klasykami". Ale ta książka, składająca się z esejów naszych najlepszych speców od teatralnej branży, dotyka także innych fenomenów: osobności Grzegorzewskiego, narodzin nowego pokolenia reżyserów (Klata, Kleczewska, Klijnstra), czy wreszcie działań i dokonań Althamera, który wykorzystuje język i środki teatru. Kondycja naszego teatru jest dziś mocna i niepodważalna. Świadczą o tym tłumy widzów, które co wieczór zasiada