Po II wojnie światowej w tego typu obozach umieszczano osoby, które znalazły się poza swoim państwem. Nie brako­wało w nich Polaków - zwłasz­cza żołnierzy, byłych jeńców, których wojenne losy rozrzuci­ły po Europie. Tadeusz Borowski był jed­nym z dipisów w obozie we Freimann, w okolicach Mona­chium. Wyniesione stamtąd przeżycia, doświadczenia i ob­serwacje stały się kanwą jego opowiadania "Bitwa pod Grunwaldem". Jego bohaterowie ostatnie lata wojny spędzili w obozach. Teraz, po zawiesze­niu broni, zamiast Niemców pilnują ich Amerykanie, ale po­za tym niewiele się zmieniło. W niewoli przyzwyczaili się do marazmu i... wycofali się z życia. Nie mają ochoty działać. Wy­zuci z uczuć, kierują się przede wszystkim egoizmem i wła­snym interesem. Podobnie jak główny bohater i narrator opo­wieści Tadeusz nie myślą o przyszłości, żyjąc z dnia na dzień. Są jakby poza czasem i światem realnym. Mało dziś wspominany i rzad­ko obecny w