Dramaturgiczną twór­czość Harolda Pintera określono kiedyś mianem "comedy of menace" - komedii zagrożenia, co było oczywiście strawestowaniem angielskiego określenia "comedy of manners", a więc sztuki obyczajowej. Pinterowskie postacie toczą ze sobą pozor­nie zwyczajny dialog, który w istocie służy do zamaskowania ich rzeczywistych, często wrogich sobie zamia­rów. Świat tworzony przez Pintera jest groźny, niepoznawal­ny, każdy jest w nim samotnikiem. Niełatwa to dramatur­gia, więc tym bardziej cieszy, że sięgają po nią przedstawiciele najmłodszego pokolenia naszych teatralnych twórców. "Dawnymi czasami" - sztandarowym dra­matem Pintera - zainteresowała się Agnieszka Lipiec-Wróblewska. Jej przedstawienie wystawiono w przestrzeni wymarzonej do gra­nia takich sztuk - w dziwnej, nie­co klaustrofobicznej przestrzeni małej sceny Teatru Narodowego. Młodej reżyserce udało się spełnić podstawowy wymóg realizowania takiej literatury. W jej przedst