CHCIAŁBYM dziś zrelacjo­nować cztery bardzo różne premiery, które są w ja­kiejś mierze reprezentatywne dla "dnia powszedniego" warszaw­skich teatrów jak również dla wystawiających je scen. Wszyst­kie odbyły się w październiku. O jednej, która stała się wyda­rzeniem nowego sezonu, już wspomniałem przy omawianiu 20-lecia Teatru Dramatycznego. Chodzi o śpiewogrę Jana Nepo­mucena Rumińskiego z muzyką Karola Kurpińskiego pt. "Zabo­bon czyli Krakowiacy i górale"(l). Tekst opracował i wyreżyserował Ludwik René, jeden z najbardziej zasłużonych dla sceny jubilatki reżyser. Wyreżyserował bardzo zgrabnie, stylowo ale bez pseudo-dostojeństwa takich "rekonstruk­cji z epoki", z dużym wdziękiem, płynnie, bez "rozbuchania" cechu­jącego inne inscenizacje obu wer­sji "Krakowiaków i górali", z po­czuciem humoru, słowem - prze­pysznie ! Wspomogli go wszyscy wykonawcy, a najdzielniej Małgorzata Niemirska (młynarzowa. Dorota), Mirosława Kra­jewska