Współczesna gruzińska krytyka teatralna straciła motywację. Praktycznie każdy stał się ekspertem w dziedzinie teatru; każdy, kto ma kontakt z teatrem - oprócz samego krytyka - pisze Lasha Chkhartishvili w portalu kulturaenter.pl.

W całej historii teatru badacze i krytycy teatralni pełnili kilka funkcji, które były zależne od potrzeb poszczególnych epok. Był czas (właściwie niezbyt odległy), kiedy zadaniem krytyka było jedynie opisać obejrzany spektakl, podając kilka jego epizodów, żeby przyszłe pokolenia wiedziały, jaka inscenizacja się odbyła i w jaki sposób została zrealizowana. Ta źle rozumiana funkcja krytyki istniała przez ponad stulecie i nadal we współczesnych czasopismach można dostrzec jej wpływy. Od połowy XIX wieku i przez prawie cały wiek XX głównym zainteresowaniem gruzińskiej krytyki było opisywanie niektórych epizodów widowiska teatralnego, aby przekazać następnym pokoleniom informacje o danej inscenizacji. Poza tą funkcją, krytyka teatralna próbowala wyrazić swoją opinię na temat artystycznej strony i treści spektaklu (szczególnie w okresie sowieckim). Od początku XX wieku różne czasopisma publikowały zarówno recenzje zawodowych krytyków,