Napisana w 1998 r. "Siła komiczna", znakomita satyra na środowisko realizatorów telewizyjnych, jest 53 sztuką w dorobku angielskiego dramaturga.

Po raz pierwszy była wystawiona w tymże samym roku w Stephen Joseph Theatre w Scarborough. Rok później odbyła się premiera na londyńskim West Endzie. Przedstawienie zawojowało również off-broadwayowskie sceny. Krytyk "New York Magazine" pisał: "Jeżeli zamierzasz obejrzeć tylko jedną sztukę w swoim życiu, niech to będzie Siła komiczna. Akcja "Siły komicznej" rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w 2025 r., kiedy wiele zawodów wykonują zaprogramowane maszyny-ludzie. Jest to lekka, romantyczna komedia, choć nie brakuje w niej akcentów poważniejszych, skłaniających widza do głębszych refleksji. W szpitalnej sali nad łóżkiem unieruchomionego Syna pochyla się zrozpaczona Matka. Stojący obok Doktor nie daje żadnej nadziei na uratowanie zmiażdżonej stopy pacjenta, przekreślając tym samym jego szansę na dalszą karierę sportowca. Po chwili okazuje się, że dramat rozgrywa się nie w szpitalu, lecz w studiu telewizyjnym, gdzie jest nagrywany kolejny