Po latach triumfów scenicznych radzieckiego dramatu rewolucyjnego zapanowało w tym gatunku jakby wyciszenie tonu. Współczesne oblicze dramaturgii radzieckiej określa twórczość Arbuzowa, Wołodina, Rozowa, Szatrowa, Zorina i innych. Pisarze ci zaproponowali w dramacie próbę nowego spojrzenia na dzień powszedni radzieckiej współczesności. Charakterystyczne dla tej optyki jest eksponowanie przede wszystkim doświadczeń, przemyśleń i uwikłań przeciętnego obywatela, jego spraw i miejsca w dziejowych procesach. Dramaturgia ostatniego piętnastolecia najchętniej porusza się w obszarze problematyki społeczno-moralnej, spraw etyki, opowiada się za uczciwością w życiu codziennym przeciw karierowiczostwu i łatwiźnie, za prawdą i szczerością uczuć przeciw konformizmowi i dwulicowości, za rzetelnością w stosunkach międzyludzkich, przeciw frazeologii. Z ciepłą pobłażliwością autorzy współczesnych komedii ironizują na temat zbyt pochopnych fascynacji mod�