"Sprawiedliwość" wg scenar. Michała Zadary i Nawojki Gurczyńskiej w reż. Michała Zadary w Teatrze Powszechnym w Warszawie oraz "Zapiski z wygnania" Sabiny Baral w reż. Magdy Umer w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Adam Karol Drozdowski, członek Komisji Artystycznej 24. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

2018 rok przyniósł w Polsce dwie ważne rocznice: setną odzyskania niepodległości i pięćdziesiątą wydarzeń marcowych. O ile pierwsza jest chwalebna (jak określa ją podtytuł przewrotnego wałbrzyskiego Sienkiewicza: Superstar), o tyle druga - co najmniej niechlubna. Jak celnie zauważyła Temida Stankiewicz-Podhorecka, w teatrach "Marzec '68 wyparł Listopad '18" (to tytuł jej felietonu z "Naszego Dziennika" nr 63/2018). Cóż - może na okołolistopadowe propozycje przyjdzie czas w drugim półroczu, tymczasem jednak mamy marzec, a wraz z nim uzasadnioną debatę o antysemityzmie w ogóle, ale i wielopoziomowe rewizje nigdy na dobrą sprawę nie rozliczonych wydarzeń sprzed półwiecza. Warto pochylić się nad dwoma tytułami, które premiery miały w Warszawie w odstępie dwóch dni, a które, choć wiele je łączy, podchodzą do tego niełatwego tematu z dwóch biegunowo różnych perspektyw. Mowa o "Sprawiedliwości" Michała Zadary z Teatru Powszechnego i "Zapisk