Choć współczesny człowiek dawno już sobie wytłumaczył, że kary za grzechy nie należy się bać, to jednak czasem jest mu trochę nieswojo, gdy nawet po największych świństwach z nieba nie spada na niego żaden piorun. Na ten brak abso­lutu chorujemy już od paru pokoleń. Zbyt rzadko Pan Bóg gniewa się w sposób tak spektakularny, jak było to w an­tycznych Pompejach, które zginęły pod kilkunastometrową warstwą lawy z pobliskiego Wezuwiusza. W oczekiwaniu na karę Bożą możemy jednak z powodzeniem zafundować sobie własne piekło na ziemi. Taką niewesołą diagnozę wynieść można z dramatu Helmuta Kajzara - nieżyjącego już dra­maturga i reżysera, który debiutował przed laty we wro­cławskim Teatrze Współczesnym. Swoją "Villę dei Misteri" zdążył wystawić na tej scenie jeszcze na parę lat przed śmiercią. Po piętnastu latach po ten sam tekst sięgnął z dużym po­wodzeniem młody reżyser Jacek Orłowski. I u niego analo­gia naszej wspó