"Usta milczą, dusza śpiewa". Scenariusz i reżyseria: Jerzy Grzegorzewski, opracowanie muzyczne: Irena Kluk-Drozdowska, dekoracje i kostiumy: Krystyna Kamler i Barbara Hanicka. Teatr Studio w Warszawie, prapremiera 28 maja 1988 r.

Cóż może wyniknąć z faktu, że jeden z najbardziej oryginalnych reżyserów, jakim bezsprzecznie jest Jerzy Grzegorzewski, okazuje nagle zainteresowanie wielokrotnie ośmieszanym światem operetki? Żaden z szanujących się ludzi teatru nie chce zapuszczać się w obszary tej sztuki, którą poważni krytycy dawno skazali już na lekceważenie. Grzegorzewski, jak to często bywa w jego spektaklach, tworzy własne, autorskie widowisko. Akcja tego przedstawienia rozgrywa się w światku nocnych lokali, zapełnionych szansonistkami ("Księżniczka Czardasza"). Pojawiają się tam piękne i bogate kobiety, marzące o wielkiej miłości ("Wesoła wdówka"), egzotyczni książęta w turbanach i we frakach ("Bajadera"), a wśród muzycznych motywów musi pojawić się czardasz tworzący "z winem rytm" ("Hrabina Marica"). Nieprzypadkowo Grzegorzewski sięga do tych utworów, bo przecież w nich właśnie pojawiają się wątki, wielokrotnie powielane w dziełkach znacznie mniejszego lot