Prosper Merimee mając nieco ponad dwadzieścia lat napisał "Teatr Klary Gazul". Z tym utworem związana jest bardzo głośna mistyfikacja. Merimee podał własne dzieło jako tłumaczenie sztuk aktorki hiszpańskiej Klary Gazul (która nigdy zresztą nie istniała), pod pseudonimem Józef Estrange napisał wstęp, w którym opisał sylwetkę wymyślonej przez siebie autorki, Estrange miał być również autorem przekładu. Dzieło ukazało się w Zbiorze Arcydzieł Teatru Zagranicznego, a portret Klary Gazul umieszczony w książce, to wizerunek samego Merimee, tyle że w sukni i mantylce. Mistyfikacja nie była tylko próżnązabawą, utwory Merimeego określono jako rewolucyjne, ateistyczne, antyklerykalne i antyfeudalne. W latach 20. XIX wieku nie były to błahe zarzuty. Na Małej Scenie Starego Teatru, w piwnicy przy ulicy Sławkowskiej Agnieszka Glińska wyreżyserowała spektakl "Niebo - Piekło", oparty na jednoaktówkach z "Teatru Klary Gazul". Glińska jest absolwentką W