Trzeci felieton Michała Zadary w cyklu "Sklejanie Awantury Warszawskiej".

Mechanizmy tego spektaklu: 1. Opozycja Teatr <=> Obraz Medialny Z jednej strony ściany jest kino. Na ekranie: zbliżenia twarzy aktorów w kostiumach historycznych. Churchill, Stalin etc. dyktują depesze, wydają rozkazy. Po drugiej stronie ściany: duża hala, w której te obrazy są produkowane. Są tam aktorzy, dekoracje, dwie ekipy z kamerami i mikrofonami na tyczkach. Transmisja jest na żywo, sceny są grane równolegle. Widzimy ludzi pokazujących aktorom tekst, który mówią. Nie da się prawie niczego zrozumieć, po tej stronie jest zbyt duży huk, żeby móc śledzić akcję. 2. Monolog Alfa Monolog alfa się ciągnie przez cały spektakl. Opisuje jedno wydarzenie z każdego dnia powstania, w pierwszej osobie. Przypomina słuchaczom, co danego dnia działo się w powstaniu, i porządkuje czas w spektaklu. Poza tym: polityków gra dziesięciu mężczyzn, monolog alfa mówi jedna kobieta. Powstanie dochodzi do głosu tylko przez ten monolog. 3. Symultaniczność s