Francuski numer "Twórczości" zawierał w nienajlepszej czę­ści sprawozdawczej interesują­cy artykuł Jean Duvignaud o awangardzie teatralnej. Beckett, Ionesco, Antonin Artaud przy­ciągają dziś uwagę autora i w ich twórczości widzi zalążki nowego dramatu j teatru. Godną jest rzeczą przybliżanie i przewidywanie przyszłości. Ale jak sztuka powinna dać odbicie rzeczywistej, istniejącej już sytua­cji człowieka w świecie, tak arty­kuł krytyczny powinien ukazać ak­tualną sytuacją sztuki. Duvignaud - paza perspektywami i zapowiedzia­mi przyszłości - stan współczesne­go teatru francuskiego ocenia bardzo powściągliwie i krytycznie. Stwier­dza, że nie zadowala on ani intelek­tualistów, ani wyrobionej kultural­nie publiczności. Teatr panu­jący przeżywa nad Sekwaną kry­zys. Tak jak nad Wisłą; stwierdze­nie Duvignaud - nie jest dla nas rewelacją. Ale Duvignaud w eksperymen­tach awangardy, w poszukiwaniu nowej formy teatru i nowej formu