Proza Hrabala intryguje reżyserów teatralnych, ale żadnemu nie udało się przekazać ducha jego opowieści

Najgłośniejszym granym dziś w Polsce spektaklem według prozy Hrabala jest "Bambini di Praga" w reżyserii Agnieszki Glińskiej w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Spektakl powstał na podstawie scenariusza Vaclava Nyvlta napisanego ćwierć wieku temu, a wykorzystującego wczesne opowiadania Hrabala. Widz przygląda się przedmieściu Pragi, ogląda romanse i dramaty bohaterów, patrzy, jak robią interesy, jak płaczą, śmieją się, marzą, przygotowują do śmierci. Jednak mimo znakomitej obsady (m.in. Danuta Szaflarska, Marta Lipińska. Krzysztof Kowalewski, Piotr Adamczyk) mamy tu do czynienia wyłącznie z popisem gwiazd. Ze świata Hrabala pozostał tylko stereotyp - samozadowolenie papierowych postaci, którym trudno dać wiarę. A przecież Hrabal to zgoda na świat okupiona bólem, ciągłe zdziwienie, niepokój, strach przed pustką i dopiero ponad tym wszystkim unoszący się śmiech - czasem pozornie beztroski, kiedy indziej jawnie straceńczy. Bliższy Hrabalowi,