N miarę bytomskiego w ubiegłym sezonie - i nagrodzonego niedawno w Międzynarodowym Dniu Teatru, Złotymi Maskami za przypomnienie po ponad stu latach Verdiowskiego "Nabucca" - polska scena opero­wa poczyniła kolejny swój histo­ryczny krok. Tym razem wyznaczyła go premiera "Walkirii" Richarda Wagnera w łódzkim Teatrze Wiel­kim. W powojennej Polsce jest to bowiem pierwsza realizacja jedne­go z ogniw słynnej tetralogii "Pierś­cień Nibelunga", który w dodatku mogliśmy oglądać w całości jedynie podczas wizyty w Warszawie, w styczniu 1978, Królewskiej Opery ze Sztokholmu. Po polsku cały cykl zrealizowa­no w ogóle tylko raz - we Lwo­wie, stopniowo w latach 1907- 1911 (całość zaprezentowano w lu­tym 1911). Kolejne części tetralo­gii realizowane były zaledwie kil­kakrotnie: "Złoto Renu" we Lwo­wie (1908), "Walkiria" w Warszawie i Lwowie (1903) oraz Pozna­niu (1921), "Zygfryd" we Lwowie (1907). w Warszawie (1925) i Po­znaniu (1926) i wreszcie "Zmierzch bo