Z opóźnieniem przystępujemy do omówienia łódzkiego przedstawie­nia "Króla Ubu" Krzysztofa {#os#5776}Pendere­ckiego{/#}, jakkolwiek ono właśnie, da­ne po raz pierwszy 6 listopada ub. roku, stało się polską premierą tej opery. Tak się jednak złożyło, że na premierowym spektaklu sprawo­zdawca "Ruchu Muzycznego" nie mógł być obecny, a zaraz potem zespół łódzkiego Teatru Wielkiego rozpoczął serię podróży zagranicz­nych, odnosząc zresztą w ich trak­cie, jak wynika z zebranych recenzji, bardzo ładne sukcesy (m.in. właśnie z przedstawieniem opery Pendereckiego). Dopiero niedawno nada­rzyła się ponownie okazja do obej­rzenia spektaklu "Króla Ubu" na miej­scu, w Łodzi. Samo dzieło nader obszernie - jakkolwiek w sposób dość przekor­ny i pokrętny - opisał już był Andrzej Chłopecki w swoim spra­wozdaniu z monachijskiej prapre­miery ("Ruch Muzyczny", nr 16 i 17/1991). Na tym więc miejscu o­graniczę się jedynie do stwierdzenia, że "Kr�